What’SUP? Boogschieten! En waar is die beschaving?
- Inge Dubois
- 21 jul 2020
- 4 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 25 jul 2020
zondag 19 juli
Deze ochtend wakker worden mag op het lijstje van de mooiste uitzichten als je je ogen opent. Gisterenavond hadden we het blauwe regenzeil verwijderd van onze boventent wat ons een fantastisch uitzicht op de hemel geeft. Hoe geweldig is dit. Misschien was het wakker worden in de Australische outback met muziek van Death can dance nadat je een nacht onder blote sterrenhemel geslapen hebt, nog spectaculairder maar dit mag er toch ook echt zijn. Het leuke aan dit bos is dat de bomen zo hoog zijn: ze reiken wel 15 meter boven onze tent uit. Hun kruinen steken af tegen de felblauwe lucht en de krekels laten weten dat we mogen opstaanù. Hé hé … een zalige ochtend douche, die koffiegeur op de ontbijttafel, wat vers fruit en yoghurt en we zijn klaar voor een heerlijke relaxdag. We wandelen tot bij het meer en gaan eens langs bij de reservatiedienst van de loisir de Bombannes. Uiteindelijk kunnen we alles inplannen wat we graag willen doen: deze namiddag gaan Nico en Fé boogschieten, daarna gaan Fé en ik suppen en morgenvroeg om 8u30 gaan we met z’n drieën wakeboarden. No kidding! Nico en ik hebben ooit, twintig jaar geleden, nog een vakantie gehad waar we regelmatig eens aan waterski gedaan hebben maar wakeboarden is voor niemand van ons vertrouwd. Ook snowboarden kunnen we niet dus dat wordt lachen en stressen morgen. De dame aan de receptie verzekert ons dat het voor beginnelingen is dus we vertrouwen haar.
Ondertussen is de zon alweer hoog aan de hemel en is het dus hoog tijd voor een zwemmetje. Nico is niet zo’n waterrat en installeert zich op een mini privé-strandje met uitzicht op het meer. Fé en ik hebben een grote boei als doel om naar te zwemmen. Het is écht overheerlijk zwemmen in dit zoet water met perfecte temperatuur. Eenmaal bij de boei, gaan we naar een volgende en tenslotte nog naar één. Een zalige ochtend zwem. Wat ga ik mijn meisje ook missen voor zo’n dingen … (note to myself: nog niet aan denken, nu gewoon nog genieten).
Als lunch maken we een pastaatje met verse kerstomaatjes. Gelukkig kunnen we onze tafel onder bomen in de schaduw zetten want de temperaturen zijn -te- hoog. Ik kan daar zelf niet zo goed tegen en mijn lippen nog minder. Vanop Ile de Ré ben ik al gezegend met koortsblazen van de zon (ik vermoed dat dit het gevolg is van één dag fietsen zonder hoed) en dus vind ik het prima dat ik hier een paar uur onder bomen kan zitten terwijl Nico en Fé gaan boogschieten. Iets wat Fé al een paar keer gedaan heeft en ook graag doet. Ik doe op mijn gemakje de afwas en maak dan een koffietje. Laptop op de schoot, bottle water bij de hand en heerlijk schrijven. Voor mij is dit pure ontspanning. Ik wandel nog even naar de receptie om het brood voor morgenvroeg te bestellen en koop ook nog een was-jeton. Onze matrashoes van “den action” doet het prima maar mag na een weekje “warm” slapen wel eens gewassen worden. Heerlijk om dat hier te doen want na minder dan een uur is alle was al terug droog!
Rond 17u gaan Fé en ik nog eens suppen. Het is al van in Vancouver geleden dat ik dit nog gedaan heb, maar dat was me toen zo bevallen dat stand-up peddelen op mijn bucketlist stond voor deze vakantie. Ik herinner me de woorden van de Canadese instructeur nog levendig: “if you can walk, you can sup”. En dat blijkt ook nu weer zo te zijn. Ook voor Fé lukt het deze keer goed. We genieten van de rust van dit meer, ook al zijn er deze namiddag een pak meer bezoekers (het is duidelijk zondag). Suppen is eigenlijk puur relaxen van de traagheid en de eenvoud van op het water zijn. De zone waarin we ons mogen bewegen is niet zo heel groot dus een uurtje is meer dan voldoende.
Deze avond willen we eens gaan eten in het nabijgelegen dorpje Maubuisson. Google vertelt ons dat dit zo’n 3,5 km zou zijn. Perfect voor een avondwandeling. Net voorbij onze camping kunnen we een wandelpad nemen door de bossen, op de rand van het meer. Het uitzicht is werkelijk prachtig en het licht baadt in het gouden uurtje. Wat een mooi meer is dit toch! Het is wat klimmen en dalen en we komen amper mensen tegen. We hebben geen benul van de afstand maar kunnen ons toch niet van het idee ontdoen dat dit verder is dan 3 kilometer … waar is die beschaving hier ergens? De bossen blijven maar komen. Wel fijn dat het meer ook maar op een heel beperkt aantal plaatsen is uitgebaat. Beetje per beetje komen we terug in de bewoonde wereld en dan is het altijd fijn om dat op te merken door kunstwerkjes. Elke paar tientallen meters zien we wel een mooi schilderijtje of een houtsnijwerk of één of ander doorkijkluikje. Na een klein uur wandelen bereiken we Maubuisson, wat een andere wereld! Hier voel je je in Blankenberge: overal kermisattracties en strandtenten. Oei, het wordt nog een uitdaging om hier iets leuks te vinden om te eten. Gelukkig is er bij L’Atelier net een plaatsje vrij. Dit was zo ongeveer de enige deftige zaak van het dorp. We geniet er van tapas en delen nog een portie profiteroles als dessert. We twijfelen nog even of we te voet terug naar de camping zouden gaan want de duisternis begint te vallen en het is best nog wel even stappen. We beslissen om alvast langs het fietspad te lopen en niet meer door het bos. Als het niet meer zou lukken voor Nico zijn benen kunnen we nog altijd liften. Maar eerst nog een heerlijk biologisch ijsje. Hoewel het verkleinwoord hier niet op zijn plaats is voor de royale ijsjes van Nico en Fé. Ach, het is vakantie hé. Zoals bijna altijd in zo’n situaties, lijkt de weg terug een pak korter te zijn. Op de kaart zien we nu ook dat dit écht zo is. We zetten Nico op Fé haar pennyboard en duwen hem met ons twee voort. Hilariteit alom. Net voor het echt donker is, zijn we terug bij onze tent. De kinderen van de campsite zijn nog aan het dansen bij de bar en speeltuin maar wij besluiten toch om rond 23u in ons bed te kruipen. Nog even genieten van de sterrenhemel waar de zomerdriehoek te zien was en dan heerlijk slapen want morgenvroeg wordt het spannend!
Comentários