Du bois de Limousin vers Bois de Boulogne
- Inge Dubois
- 1 aug 2020
- 3 minuten om te lezen
dinsdag 28 juli 2020
Omdat we vandaag best wel veel kilometers moeten doen om terug naar het Noorden te rijden, zijn we blij dat we onze rit kunnen opsplitsen in twee delen. In de kleuterklas was Fé dik bevriend met Maya die in het eerste leerjaar met haar ouders naar Frankrijk is gaan wonen. In 2011 zijn we er al eens langsgeweest maar omdat Fé recentelijk via Instagram terug contact heeft met Maya en ze nog altijd goed klikken, beslissen we om via de Limousin naar Parijs te rijden. Het is wat zoeken om hun huis te vinden want wie woont er nu in een doodlopend straatje dat zelfs Google Maps niet kent? Maar dat is precies wat Wouter en Kathleen hier zochten: rust en een groene omgeving. Ze hebben Atmosvert -letterlijk- uit de grond gestampt: een plantenkwekerij die volgens de permafrost principes werkt. Ze verkopen quasi enkel online en hebben ondertussen al een internationaal cliënteel opgebouwd. Knap. En toch zal dit niet het laatste project zijn van de altijd-op-ideeën-broedende en altijd-op-zoek-naar-nieuwe-avonturen-gaande Wouter. We horen hen al hardop dromen van een leven in Martinique. Wie weet zien we hen daar een volgende keer! We zijn blij dat we hen nog eens ontmoet hebben, altijd inspirerende gesprekken. En Maya, die is uitgegroeid tot een prachtige tienermeid die helemaal haar ding gevonden heeft in het artistieke. Ze zit op internaat in een school op anderhalf uur van hun huis en amuseert zich prima. We bekijken samen nog eens de foto’s van 9 jaar terug en Fé en Maya zorgen voor remake van één van de foto’s. Grappig.
Het is ruim 15u als we doorrijden naar Parijs. We willen onze vakantie in stijl afsluiten in de stad waar we al zo vaak samen geweest zijn. Omdat we met onze tent zijn en omdat we op plan-B reis zijn, hebben we een plaatsje gereserveerd voor twee nachten op de citykamp in Bois de Boulogne. Het is iets na 19u als we er aankomen. Tijdens de autorit heb ik allerlei zaken voor UWC in orde gebracht en kreeg ik ook een bericht dat er een probleem was met onze visa-kaart: eerst even checken met onze vertrouwde bank of het bericht geen spam was (bleek niet zo te zijn), dan contact met bank card company en blijkbaar heeft er dus iemand onze kaart gehackt en al voor meer dan 600 euro aankopen op diverse websites gedaan. Oh help. Gelukkig doen ze hierover bij BCC helemaal niet moeilijk over, stellen ze je ook erg gerust en zal er niks van onze rekening gaan. Oef.
Eenmaal aangekomen bij citykamp bespreek ik aan de receptie hoe we best naar de stad kunnen gaan want metro’s en covid vinden we niet de beste combinatie. Ik ben blij als ik hoor dat we fietsen kunnen huren en dat we in zo’n 25 minuten in het centrum van de stad staan. Klinkt goed voor morgen. Toch liefst zoveel mogelijk buiten zijn en massa’s mijden. We zetten onze tent op. Op het moment dat we in het restaurant iets willen gaan eten, krijgen we op onze telefoons berichten van het thuisfront dat Parijs (en bij uitbreiding Ile de France) en de Loirestreek code oranje krijgen. Damn. Hier willen we zo snel mogelijk terug weg. Gelukkig hebben we nog maar amper iemand gesproken en was dat altijd in veilige omstandigheden. We beslissen om deze avond lekker in onze tent te blijven en morgenvroeg te vertrekken. Dan maar weer naar de kusten van Normandië, de baai van de Somme. We spelen nog een spelletje “shitten” om onze “sh..” van de avond te vergeten.
Comentários