Dinsdag 7 juni 2022.
Omdat we het kasteel van Kerak graag willen bezoeken voor de hordes toeristen er aankomen zorgen we ervoor dat we iets na 8 uur aan de ingang zijn. We hebben dan al een kardemom koffie gedronken op het terras van onze b&b. We nemen afscheid van de sympathieke eigenaar en verzekeren hem dat we een goede review zullen achterlaten. Het kasteel van Kerak is zeker de moeite waard als je daar in de buurt bent. Het is een eeuwenoude burcht waar je je terug in de tijd van de kruisvaarders waant. Er zijn veel donkere gangen waar het ligt heel mooi naar binnen valt. Fé en Nico nemen nog even tijd voor een fotoshoot waar Fé bijzonder blij mee is. We halen nog wat cash geld af in het centrum van Kerak want vanaf hier tot in Aqaba kan je enkel cash betalen. We vervolgen onze route tot aan een hotspring waar hoofdzakelijk locals komen baden. De route er naartoe is er weer eentje om in te kaderen. Wat een landschappen krijgen we hier toch voorgeschoteld. Het is ook leuk dat er echt niet veel verkeer is waardoor je volop kan genieten van wat je rond je ziet. Bovendien rijden we in zo'n heerlijke luxe auto rond wat het plaatje toch wel volledig afmaakt voor ons. Aangekomen bij de hotsprings is het meteen duidelijk dat er hier amper toeristen komen. Aan de receptie spreekt de jongen geen Engels maar de manager blijkt dat wel te doen. Hij staat ons op te wachten eenmaal we binnen zijn en we krijgen een persoonlijke rondleiding want uiteraard is het hier zo dat mannen en vrouwen apart moeten baden. Het is toch weer confronterend om vast te stellen dat de baden voor de vrouwen niet alleen achter een muur zitten maar ook nog eens volledig overdekt zijn. Fé en ik kleden ons om in de ruimte naast het bad. Ik moet zeggen dat het er niet al te fris ruikt, maar we gaan voor de totale ervaring. Aanvankelijk waren er maar twee vrouwen in het bad maar onze aanwezigheid werkt als een magneet. We vinden het zelf allemaal wat vreemd, maar ook voor hen zijn wij een soort van attractie. Ergens wel jammer dat we niet kunnen communiceren, maar via de blikken in hun ogen en wat handgebaren kunnen we hier en daar toch wel een gesprekje voeren. Het water is best warm, zo tegen de 40 graden. Ik denk dat de meeste vrouwen die hier komen Baden bedoeïenen zijn die een keer om de zoveel tijd zichzelf verwennen met een warm bad. Hun sluier mogen ze afdoen omdat dit een omgeving is met alleen maar vrouwen. Fé en ik zijn de enige die een badpak aan hebben. Zij dragen allemaal lange gewaden. Nico heeft zich ook geamuseerd onder de mannen. Hij kon zijn telefoon in de buurt houden waardoor er van hem toch een paar fotootjes zijn. Bij ons vertrek wilden er nog een heleboel mensen samen met ons op de foto. Grappig. We kopen nog wat brood en kaas in het winkeltje naast het badgebouw. Fé ziet een oplosthee staan die ons doet denken aan chai latte. Ik bestel melk met gember. Erg lekker.
Iets na 13 uur vertrekken we richting Little Petra. De route is veelbelovend als je de reisgidsen mag geloven. Voor ons viel het wat tegen omdat we in de voorafgaande dagen al een paar fantastische landschappen hebben mogen aanschouwen. We zijn verwend geweest. Onderweg passeren we langs Dana national park waar we op de terugweg ook nog twee dagen zullen verblijven. Aan de lookout raken we aan de praat met een local die ons uitlegt dat we in de verte Israël (zij spreken zelf ook veel liever over Palestina) zien. Wanneer ik op de kaart keek bleek dat Dana nationaal Park volledig op dezelfde hoogte ligt als Mitzpe Ramon de grote krater waar we in Israël verbleven hebben. Onderweg houden we nog halt bij een koffiekraampje zoals je er hier regelmatig hebt langs de weg. Ik vind kardemom koffie echt wel een ontdekking! Om 16u30 komen we aan bij ons verblijf in Petra: The happy bedoeïen house. Ik had gisterenavond al met de eigenaar ge-chat met de vraag of het mogelijk was om te gaan paardrijden. Hij heeft dit voor ons kunnen fixen. We gaan Little Petra dus verkennen te paard. Bij een kopje thee bespreken we de plannen voor morgen. In mijn voorbereiding had ik gelezen dat het zeker de moeite is om vanuit Little Petra te wandelen tot aan Petra waardoor je via de achteringang van de monastry binnenkomt. We leggen hem uit dat we dit graag willen doen en hij vertelt ons dat de ingang recentelijk werd afgesloten waardoor het niet meer mogelijk is om dit te doen. Echter, voor hem is dit zijn broodwinning en voor een aantal Bedoeïenen gewoon de ingang naar hun huis. Hij is hier dus niet mee akkoord. Hij heeft een sluipweg gevonden waarlangs hij ons naar Petra zal brengen. Dit wordt een beetje de rode draad van onze vakantie om dingen te doen die in de grijze zone liggen van wat kan en niet kan vanuit de overheid. Tot nog toe hebben we eigenlijk heel weinig goeds gehoord over de Jordaanse regering dus doen we maar lekker mee met de locals om hier wat tegen te rebelleren. Rond 17u30 zijn we bij het afspreekpunt voor de paardrijtocht. Er zijn drie Bedoeïnen en drie paarden. Fé bestijgt als eerste haar paard, daarna is het mijn beurt en Nico gaat als laatste. Het paard van Nico is erg onrustig. Op een bepaald moment schrikt het paard en steigert. Nico komt met een harde smak op de grond terecht en kan gelukkig nog wat doorrollen op zijn zij om een trap van het paard te vermijden. Lang leve de Aikido technieken. Hij heeft een echte engelbewaarder want overal lagen er stenen behalve op de plek waar hij gevallen is bleek er zand te liggen. Wat ook heeft meegespeeld is dat hij zijn voeten onmiddellijk uit de beugels kon doen omdat hij zijn Birkenstock sandalen aan had. De ene sandaal lag echt een aantal meter voorbij zijn val. We waren er allemaal niet goed van en omdat ook via haar paard erg onrustig was, was de keuze snel gemaakt om deze activiteit te schrappen. Nico is er uiteindelijk vanaf gekomen met een aantal schrammen op zijn schouder en zijn hoofd. Hij heeft ook wat last van gekneusde ribben maar al bij al valt het dus nog reuze mee. Dit had veel erger kunnen aflopen. We laten ook aan onze vriend weten dat we het paardrijden voor bekeken houden en gaan samen met hem naar de kloof van Little Petra. Het is voor ons een voorproevertje voor het grote werk morgen. Al zijn we toch ook al best onder de indruk van wat we hier te zien krijgen. Het is ook wel fijn om dit met een gids te doen want we worden gewezen op allerlei details en vernuftigheden die we anders mogelijks niet zouden opgemerkt hebben. Los van de restanten van de tempels zie je ook een heel ingenieus watersysteem dat gebouwd geweest is in de tijd van de Nabateeërs. Op het einde van de kloof zijn er nog een honderdtal trappen en krijg je een fantastisch uitzicht over de omgeving cadeau. We zetten ons even en drinken nog iets terwijl we de tientallen vliegen van ons proberen af te slaan. Op de terugweg zijn de toeristen al verdwenen waardoor we schijnbaar helemaal alleen in de kloof wandelen.
De gids wil ons absoluut nog eens langs het huis van zijn vader brengen om te tonen hoe Bedoeïenen leven. Hij is zelf 34 jaar en de oudste van 10 kinderen. Zijn moeder woont in het dorp samen met haar kinderen terwijl de vader het gros van zijn tijd doorbrengt in de bergen bij zijn schapen en geiten en tientallen andere dieren. Het is onvoorstelbaar hoe de vader zich daar gesetteld heeft. Hij heeft met een paar golfplaten en lemen muren een kamer in elkaar gestoken waarin er oude zetels op tapijten staan. Via een kleine trap kun je naar boven waar je op de rotsen een fenomenaal uitzicht over de omgeving hebt. De zoon toont ons een statief en een smartphone en zegt al lachend dat zijn vader TikTok filmpjes maakt. Aanvankelijk denken we dat hij dit als mopje verteld, maar plots begint het ons te dagen dat dit misschien wel waar zou kunnen zijn. We checken nog eens voor de zekerheid en blijkt dat de man een paar 10.000 volgers heeft op TikTok. Gewoonweg hilarisch! Hij toont ons een paar filmpjes en we kunnen bijna niet geloven dat het dezelfde man is die hier naast ons zit. Hij heeft er het grootste plezier in. Tegelijkertijd is het ook wel een tragisch gegeven want de bedoeïenen worden meer en meer van hun land verdreven voor de conservatie van de site van Petra. Ze hebben ook geen inkomen meer uit het houden van geiten en schapen. Ze moeten dus op zoek naar alternatieven en hebben deze wel gevonden in het toerisme. Zowel onze gids als zijn vader weten bijzonder goed hoe ze toeristen een onvergetelijke ervaring kunnen bezorgen. Elk op hun eigen manier en met hun eigen gaven weten ze ons te entertainen. De neef van de familie komt ook nog even langs met zijn twee dochtertjes. Hij heeft altijd een bedrijfje uitgebaat dat nauw heeft samengewerkt met een aantal Belgische reisorganisaties zoals het Zuiderhuis.
Boven op de rots waar hij het liefst vertoeft, heeft hij via een kabel, zonnepanelen en een ontvanger een eigen wi-fi systeem gebouwd waardoor hij zijn TikTok filmpjes kan opnemen. Dit is echt te gek voor woorden. Hij sleurt 2 matrassen naar boven en we installeren ons met zijn allen op de rots om te kijken naar de zonsondergang. We knijpen onszelf in de arm om te beseffen wat we hier nu aan het meemaken zijn. De man blijkt een spraakwaterval te zijn die op een bepaald moment al lachend ook voorstelt om Fé te laten trouwen met een van zijn zoons. Hij wil een aantal geiten en een kameel als bruidschat geven, maar we beslissen om toch maar te passen. Het is uiteindelijk 20u30 als we terug in ons huis zijn. We nemen eerst een douche en gaan dan terug naar beneden om op het terras te genieten van de kookkunsten van de vrouw van Khalid. Ze zijn twee weken geleden trouwens voor het eerst mama en papa geworden van een babymeisje Elena. We kregen linzensoep en aansluitend rijst met groenten en een heerlijke stoofschotel. Het smaakt ons enorm. Afsluiten doen we met een kopje muntthee. Plots komt de moeder dan nog langs met een heleboel materiaal uit haar winkeltje dat ze heeft moeten sluiten toen de overheid de achteringang van Petra afgesloten heeft We voelen ons moreel verplicht om nog iets te kopen. We zoeken wat tussen de spulletjes en Fé vind uiteindelijk een oude zilveren ring (minstens een paar eeuwen oud als we hem mogen geloven) en een modernere ring met rode steen. We kopen ook nog een hangertje waaraan een potje hangt waar de bedoeïenen hun zelfgemaakte mascara in doen. Het is eigenlijk een soort eyeliner die ze aanbrengen aan de rand van hun oog. Het is iets wat ze maken artisanaal maken met een soort lijm uit een bepaalde boom die ze dan via een verbrandingsproces opvangen in een potje. Dit is een eeuwenoude traditie en je ziet hier zowel mannen als vrouwen met deze mascara op. Ach, voor ons zijn het vakantieherinneringen, voor hen is het een noodzakelijke bron van inkomsten nu hun winkeltje moest gesloten worden en ze nog altijd aan het herstellen zijn van 2 jaar zonder toerisme omwille van covid. Het is ruim 22 uur als we aangeven dat we gaan slapen want morgen is het opnieuw erg vroeg dag. We willen bij de eersten zijn die te voet de monastery bereiken om te kunnen genieten van de magie zonder de volledige meute in de buurt te hebben. Benieuwd wat dat zal geven! Maar nu eerst slapen en wat bekomen van deze dag. Jordanië is echt zotjes!