Donderdag 16 juni 2022
Heerlijk geslapen ondanks de blaffende honden in het dorp. Ik zeg aan Nico dat we ons nooit nog moeten zorgen maken als Alfie eens vijf keer blaft waardoor hij de buren zou storen. Mocht dat al eens geweest zijn bij deze onze excuses Frank aan Lot en Koen en Joke! Binnenkort weten jullie weer wanneer we stofzuigen of bezoek ontvangen. Trouwens Lot, vandaag stond een deel in het teken van jouw naam. We hebben de grot bezocht waar, volgens het Oude Testament, Lot naartoe gevlucht is toen God hem waarschuwde voor de slechte mensen van Sodom en Gomorrah. Een beetje verderop staat een grote zoutpilaar die volgens de legende de vrouw van Lot is die toch nog eens omkeek toen ze vluchtten waardoor God haar heeft veranderd in deze zoutzuil. Gelukkig heeft Fé het verhaal van lot, de broer van Abraham, nog even opgezocht voor we vertrokken uit ons hotel. Ik moet zeggen dat ik me er zelf niks meer van herinnerde, maar Fé heeft dat verhaal in Sint-Lodewijkscollege ooit helemaal moeten lezen. Ze heeft toch nog iets opgestoken van haar godsdienstlessen!
Het is een mooie route tussen Dana national Park en onze eindbestemming in het noordelijke deel van de dode zee. We blijven in herhaling vallen, maar willen het zeker meegeven voor andere reizigers die na ons naar Jordanië trekken. De “Kings Highway” is niet de mooiste weg wat ons betreft. De weg die we vandaag volgen brengt ons door prachtige roze bergen en geeft ons finaal een fantastisch uitzicht op de dode zee en de bergen van Palestina. Onderweg heb je diverse mogelijkheden om in kleine koffie stalletjes halt te houden en te genieten van het panoramische uitzicht. Altijd fijn om hier te stoppen voor een koffie met kardemom. Ik ben blij dat we in Aqaba zo'n kannetje voor het maken van Turkse koffie hebben aangeschaft. De gesprekken in de camper wanneer we koffie willen drinken zullen dus in het vervolg als volgt gaan: koffie uit de Bialetti of een Turkse koffie met kardemom uit Jordanië. Lucky us!
Bij de grot van Lot is er ook een mooi museum. Op zich is het allemaal niet zo groot, maar het geeft wel een interessant overzicht over de geschiedenis in deze streek. We hadden dit niet echt gepland, maar zijn wel blij dat we er eens binnen gesprongen zijn. Met de Jordan pass is het bovendien gratis. Ook het gebouw op zich loont al de moeite. We hadden dit al vooraf al tegen elkaar gezegd toen we aankwamen en binnen bleek dat er effectief twee Italiaanse architecten betrokken geweest zijn bij het optrekken van dit gebouw. Ik had nog maar net voordien aan Nico en Fé gezegd dat ik in Jordanië nog maar weinig echt mooie architectuur gezien had. Even verderop, een beetje in de bergen, is er het Dead Sea museum. Dit hadden we ook aangestipt om vandaag te bezoeken. Ook dit is een prachtig gebouw. Wanneer je aankomt, speelt er van die zachte zen muziek en kun je wandelen langs overdekte corridors. Dit is ook absoluut nodig want het is hier bloedheet. De temperatuur gaat weer vlotjes over de 36 graden. In het museum van Lot hebben we echter geleerd dat het hier minder gevaarlijk is om te verbranden vermits de atmosfeer hier dikker is dan op elke andere plaats op aarde dit heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat je hier zo laag zit en er dus meer lucht tussen jou en de zon zit. Zo hadden we het nog niet bekeken. Wat ook interessant was in het museum was het inzicht waarom de dode zee aan het verdwijnen is. Uiteraard is er de opwarming van de aarde met als gevolg dat er in deze streek jaar na jaar gemiddeld veel minder regen valt dan vroeger. Als gevolg hiervan is er ook een irrigatie probleem want de landbouwers en de lokale gemeenten leiden al het water dat uit de bergen komt, af voor eigen gebruik waardoor er dus ook geen toevoer meer is naar de dode zee. Er kan een oplossing gecreëerd worden door een kanaal te maken tussen de Rode Zee en de Dode Zee, maar dat kost bijzonder veel geld en vraagt een goede samenwerking tussen alle betrokken landen. Er zijn hier al diverse gesprekken over geweest, maar voorlopig is er nog geen akkoord bereikt. Israël ligt dwars want zij verkiezen een verbinding tussen de Dode Zee en de Middellandse Zee. Op zich lijkt dit een meer logische oplossing want de afstand is korter, maar dat zou dan betekenen dat de voordelen van dit kanaal louter en alleen voor Israël zouden zijn omdat het dan volledig op hun grondgebied zou liggen. Ik zal nog eens met mijn neef Jeroen moeten praten om te begrijpen welke geopolitieke belangen hier allemaal spelen. Wij hopen alvast van harte dat de dode zee gered zal worden want momenteel zakt ze elk jaar met ongeveer 1 meter.
Rond 16 uur komen we aan bij Samarah resort. In het noorden van de dode zee heb je enkele luxueuze hotels aan het water. Hier en daar heb je een paar punten waar je ook op een heel basic manier toegang hebt, maar als je een klein beetje comfort wenst moet je een verblijf boeken in één van deze hotels. Ze zijn allemaal duur. Het is duidelijk dat dit voor de “high society” van Amman een weekenduitstap is. Wij verbleven in een appartement dat deel uitmaakt van een Residentie. Het is donderdagavond en je merkt dat het weekend hier zal beginnen. Gezinnen met kinderen zijn naar hier afgezakt om wat te relaxen, net als wij. We hebben een mooi ruim appartement met uitzicht over de zee We blijven hier maar een nachtje want zelfs zo'n appartement is duur. Anderzijds is het ook niet nodig om hier langer te blijven. Voor ons is het een kleine 24 uur resetten en wat uitrusten van onze avonturen.
Vanuit het appartement kun je naar een zwembadencomplex dat ook toegang geeft tot de Dode Zee. Je kunt er gratis gebruik maken van de diensten van het resort. Een man breng ons met een golfkarretje tot beneden aan de zee. Het is er volledig over, maar we laten ons lekker dienen. Bovendien is het bloedheet dus elke stap die je kan uitsparen is meegenomen!
In februari waren Nico en ik nog aan de Dode Zee, maar dan in Palestina. Er hangt wat nevel waardoor we de overkant van de zee niet echt gedetailleerd kunnen zien. Op de kaart zien we wel dat we recht tegenover het Palestijnse resort zitten waar we een paar maanden geleden waren. Het moet gezegd, deze kant is veel mooier. Om in de zee te gaan zijn er grote keien wat het wat onhandig maakt om te stappen, maar gelukkig kun je er al bij een diepte van een halve meter gaan liggen omdat je toch blijft drijven op het water. Het blijft toch een bijzondere ervaring. We maken een variant op de oude foto's waarbij mensen hun krant liggen te lezen in het water. In deze tijden is dat geen krant maar een smartphone. Vlakbij de douches, die absoluut nodig zijn als je uit het water komt, staat een grote pot met van die gezonde modder uit de zee. We smeren ons van kop tot teen in en laten ons zoals ze ons gezegd hebben, een half uur opdrogen. Wanneer de modder begint te trekken aan je huid en kraken vertoont, mag je het er afspoelen. Daarna ga je best nog even terug in het zoute water voor een optimale behandeling. Zo gezegd zo gedaan! Onze huid voelt aan als een baby velletje.
Daarna is het tijd om wat te rond te hangen bij het zwembad. Zeg niet zomaar zwembad tegen een infinitypool met uitzicht op deze mooie zee. We bestellen een mojito en hangen de toerist uit. We zien de zon ondergaan aan de Palestijns-Israëlische kant en zwaaien even naar Jeroen. Wat een leven!
Rond halfnegen gaan we naar de mall even verderop. Omdat we ons ondertussen al een beetje Jordaniër voelen, doen we zoals zij allemaal doen en nemen de auto voor een verplaatsing van een paar honderd meter. In deze hitte is alles gepermitteerd. Je merkt hier aan alles dat de omgeving gemaakt is voor de rijke jordaniërs. Aan de shopping mall staan er van die vallet-boys die je auto parkeren en na het shoppen terug voorrijden. Zo decadent zijn we nog net niet geworden. We zoeken dus zelf onze parkeerplek. De Mall stelt niet zo veel voor maar op de onderste verdieping vinden we toch een leuk restaurant. Ze hebben er een oude Engelse pub nagebouwd zoals je die vindt in Coronation Street. Hoewel het allemaal erg fake is zit er toch heel veel volk en gelukkig is het eten er wel lekker. Na twee weken van Midden-Oosters eten smaakt een hamburger best goed! Hier kun je bovendien ook alcohol krijgen. Op de meeste plaatsen in Jordanië is dat niet het geval behalve hier en daar in Aqaba en in Amman. We nemen alle drie een lokaal biertje dat hier altijd geserveerd wordt uit het flesje (dus zonder glas). En of het smaakt!
Na ons avondeten gaan we nog even langs de supermarkt want in ons appartement is er werkelijk niks te vinden. De eigenaar van de supermarkt laat ons weten dat hij ook nog Dode Zee producten te koop heeft, maar deze niet in de winkel kan uitstallen. De reden hiervoor is dat er boven in de shopping mall een winkeltje is dat louter en alleen deze producten verkoopt, maar aan een veel hogere prijs. De man heeft al problemen gehad met de eigenaar van deze winkel en wil deze producten dus niet meer officieel verkopen. Omdat hij toch nog wat voorraad heeft, verkoopt hij ze onder de toog zoals wij dat zeggen. We kopen er een body scrub en 2 kilo zout van de Dode zee.
Morgen nog wat chillen hier en dan naar Madaba voor onze laatste bestemming.