dinsdag 14 juni 2022
Omdat we vandaag eigenlijk nog niks gepland hadden behalve de verplaatsing vanuit Aqaba naar Dana National Park, hebben we gisteren nog een boottrip geboekt in de golf van Aqaba. We worden om 10 uur verwacht op de glassbotom boot. Al snel blijkt dat er naast ons nog een hele groep andere toeristen aan boord zijn die elkaar allemaal kennen. We informeren eens naar de taal die ze spreken en het blijkt Hongaars te zijn. Het is een vreemd en divers gezelschap. De boottocht op zich was niet slecht maar zeker ook niet wow. We varen door de golf terwijl we het onderwaterleven kunnen aanschouwen. We zien mooie vissen en koralen, passeren ook langs het scheepswrak waar we gisteren naar gedoken hebben en zien daarnaast ook een tank en een vliegtuig in het water. Wanneer ik aan de kapitein vraag hoe deze daar gekomen zijn blijkt dat ze er nog maar een aantal jaar geleden liggen. Koning Abdullah blijkt een fervent duiker te zijn en hij heeft 35 jaar geleden beslist om het Libanese schip dat gezonken was in de golf te laten liggen, nu zoveel jaren later hebben ze daar dus nog twee andere objecten aan toegevoegd. Een beetje kunstmatig, maar het zorgt wel voor veel vissen en koraal rond deze objecten. We mogen ook even in het water op het moment dat we bij de zogenaamde “Japanese garden” zijn. Dit is een mooi stuk koraal waar we kunnen snorkelen. Ik vind het wat ontgoochelend, zeker als je dit vergelijkt met wat we destijds te zien gekregen hebben in Australië en zelfs in Cuba. Fé vindt snorkelen maar niks. Bij de boottocht was ook nog een barbecue inbegrepen. Wanneer we ons aan tafel installeren en ze het eten brengen kunnen we onze ogen niet geloven. Is dit werkelijk voor drie man? Het blijft maar komen! We genieten ervan, maar krijgen het absoluut niet allemaal op. Vanavond dan toch maar best enkel een kleine hap in ons hotel eten.
Rond 14 uur vertrekken we richting Dana nationaal Park voor een rit van zo'n 3 uur over de Kings highway. Overal hebben we gelezen dat dit een prachtige route is. Het moet gezegd dat het mooi is ook al vinden wij de route vanuit Amman richting Wadi mujib véél mooier.
We passeren nog eens langs Petra en houden halt bij een mooi viewpoint van waaruit je de typische bergen van Petra goed kan zien. Het is bijna halfzes als we aankomen in Dana village. Dit dorp was bewoond tot zo'n 100 jaar geleden. De bewoners zijn er weggetrokken naar hoger gelegen dorpen omdat de economische activiteit daar beter was. Er is een man die sterk geloofde in het toeristisch potentieel van Dana en er dus een hotel is gestart. De eerste toeristen die hier aangekomen zijn waren Belgen via Joker. Iedere keer als we zeggen dat we uit België komen krijgen we dat verhaal hier te horen. Het bleek toch echt wel belangrijk te zijn voor de lokale gemeenschap. Ondertussen zijn hier meerdere hotels, waarvan een aantal van dezelfde eigenaar. Wij verblijven in Dana gate Lodge. Bij aankomst regelen we alvast meteen een mooie wandeling met gids voor morgen door de vallei. Om 19u30 is er een buffet voor de gasten. Ik had in ongeveer alle reviews gelezen dat het eten hier zeer lekker is en we kunnen niet anders dan dit bevestigen. De kok blijkt een meisje uit Bangladesh te zijn. We vinden het eten heerlijk gekruid en mogelijks heeft dat dus wat te maken met haar afkomst. We raken aan de praat met twee mannen uit Californië. Allebei zijn ze los van elkaar door Jordanië aan het reizen. De ene is een documentairemaker die inzicht probeert te krijgen in de problematiek van het midden-oosten. Het wordt een boeiende avond met veel gesprekken over de situatie in Palestina. We zijn onder de indruk van de manier waarop Fé kan deelnemen aan het gesprek. Dit is toch echt iets wat ze in UWC geleerd heeft. We wisselen nog wat socialmedia-accounts uit en beloven de documentairemaker om aan Jeroen de vraag te stellen of hij hem wil ontmoeten in Israël. We zien wel of dit zal lukken.