woensdag 15 juli 2022
Ik heb er een vreselijke nacht op zitten. Door de koffie van gisteren namiddag of de medicijnen die ik genomen heb voor mijn verkoudheid was ik klaar wakker bent de hele nacht hoorde ik honden blaffen en het is pas bij de eerste oproep van de muezzin deze ochtend dat ik in slaap viel. Ik voel me nog redelijk fris als we uiteindelijk om 7 uur moeten opstaan. Om 8 uur is onze gids hier voor de wandeling die we geplant hebben door de vallei. Maar eerst ontbijt. Opnieuw is dit een voltreffer. We kregen super vers brood voorgeschoteld met de typische ingrediënten voor een Jordaans ontbijt: zoute kaas, tomaten komkommer, hummus, smeerkaas, … hier hebben ze er ook nog pruimenconfituur en een soort zoete kruimelkoek bij gegeven. Top!
Onze gids voor vandaag is Salim. Hey blijkt even oud als ik te zijn en vader van vijf jongens. Tot zijn 35e heeft hij in het leger gewerkt, nadien is hij als gids begonnen. We vertrekken samen met hem in een minibusje die ons naar de startplek brengt zo'n 45 minuten verderop. Er staat zo'n 16 kilometer op het programma vandaag wat best wel uitdagend is voor Nico. Benieuwd wat het zal geven! Het eerste deel van de wandeling gaat door een hele mooie kloof, beetje in de stijl van Wadi mujib. We volgen heel de tijd de rivier aan moeten er tientallen keren over. In het begin doen we nog moeite om onze schoenen droog te houden maar dat blijkt al snel onbegonnen werk. Dan maar zoals Salim gewoon door het water stappen. De uitzichten zijn werkelijk adembenemend! Plots komen we bij een waterval waar zeg een soort zwembadje gevormd heeft. Salim nodigt ons uit om er in te springen. We zijn niet voorzien van zwemgerief. Even is het wat twijfel of het wel gepast is om hier in onze onderbroek in te springen maar salim maakt duidelijk dat het voor hem geen probleem is. Na 12 jaar gidsen is hij half binnen half toerist zegt hij. We kunnen onder de waterval gaan zitten en salim amuseert zich met het maken van foto's en ons nadien helemaal onder te dompelen. Het is een welgekomen rustmoment in de wandeling. Al moet het gezegd dat het weer hier heel erg goed meevalt qua temperatuur. We lopen bovendien grotendeels in de schaduw doordat we in deze hoge kloof zijn. Even verderop is de kloof achter gedaan en verandert het gesteente van roestbruin naar zwart. De wanneer wordt opener en de zon schijnt nu volop op onze hoofden. Salim zet er flink de pas in. Fé kan hem goed volgen, ik loop wat achterop maar laat mij niet opjagen. Rond 13 uur vinden we een schaduw plek waar we kunnen lunchen. Salim is half Bedouin, half Arabier. Hij heeft het koken duidelijk van zijn biologische moeder. Met stenen maakt hij twee uurtjes waarop hij een pan en een pot kan zetten. In de Eline doet hij stukjes aardappel die hij eerst sneed, in de ander gaan uien en tomaten in stukken. Met wat lokale kruiden en zout erop is dit een heerlijke maaltijd in combinatie met vers gebakken platbrood. En uiteraard is er thee, Bedouinenthee.
Na de lunch is het nog een dik half uur wandelen naar de plek waar de chauffeur ons terug komt ophalen. We zijn verrast dat we er al bij jou nog snel zijn. Er wacht ons nog een terugrit van een tweetal uren via een scenic road door de bergen. Wat een uitzichten! Salim zet Bedouinenmuziek op en net als ons valt hij een deel van de rit in slaap. We zijn al helemaal in Jordaans ritme om in de namiddag een siësta te houden. Eenmaal terug aan ons hotel nemen we afscheid van hem, best wel een energieke gids die ons veel heeft bijgeleerd over de planten in de vallei en de manier waarop Bedouinen deze gebruiken. We drinken nog een thee in de lokale minishop. Een vervelende local wil foto's maken van Fé. Terug op de kamer is het chill- en showertime tot aan het dinner. Het eten is hier voortreffelijk, echt een aanrader. We kruipen vroeg in ons bed.