Se balader comme une Bordelaise
- Inge Dubois
- 21 jul 2020
- 3 minuten om te lezen
Vrijdag 17 juli 2020
Niks leuker dan een dagje citytrippen starten met een ontbijtje in de stad. Café des artistes is een typische Parijse bistro die ons verwelkomt met een koffie, jus d’orange (vers!) en een knapperige croissant. Bordeaux wordt wel eens het mini-Parijs genoemd maar met enkel deze vergelijking doe je de stad oneer aan vinden wij. Al begrijp ik ook wel vanwaar ze komt: de mooie statige gebouwen en het flaneren door de straten is ook iets wat je in de Franse hoofdstad aantreft. De rest van de dag spenderen aan het zoeken naar een “manbag” voor Nico. Hij lijkt eindelijk overtuigd van de meerwaarde/noodzaak van een mooie handige tas om mee te hebben om zijn eigen spullen in te steken. Het was blijkbaar nodig om hiervoor eerst 47 jaar te worden. Ook Fé zou nog een leuke zak kunnen gebruiken om in Costa Rica haar eigen spulletjes in te bewaren. Op het einde van de dag is één van de twee opdrachten volbracht: Nico heeft een mooie zwart lederen zak (met een sportieve stoffen riem) en belooft om deze nu ook te gebruiken (mag wel want was best duur!). Eén van de leuke dingen aan Bordeaux is de “miroir”, de grootste vloerfontein van Frankrijk. Gelegen op de oevers van de Gironde en altijd een plaats waar jong en oud genieten van het uitzicht en het verfrissende water. In deze covid-tijden beslissen wij om er toch maar niet tussen te lopen: er wordt continu water verneveld en gespoten … lijkt ons niet zo verstandig.
Gisterenavond op de camping nog met Petra en Bruno uitgezocht hoe het nu zit met de Garonne en de Gironde en ontdekt dat de Gironde start op de plaats waar de Garonne en de Dordogne samenkomen (voorbij Bordeaux, dichter naar de Atlantique).
Een lunchplek vinden we bij Café Japonnais waar we een bentobox bestellen. Mij mogen ze elke week zo’n bentobox serveren: altijd gevarieerd, fijn en meestal vergezeld van een heerlijke miso-soep zoals ook nu weer. Petra en Bruno die vandaag ook in Bordeaux aan het rondwandelen zijn, hebben toevallig een beetje verderop ook bij een Japanner ramensoep gegeten. Ze passeren langs het terras waar wij aan het lunchen zijn en geven alvast het mooie grote brood dat ze gekocht hebben, door om in onze rugzak te steken. Het is voor ons echt wel even terug in de tijd als we hier rondlopen. We tonen Fé nog eens het pleintje vlakbij onze airbnb van toen, drinken er nog een limonade op het terras onder platanen, eten een ijsje op het meest gezellige pleintje van de stad en knipogen eens naar elkaar als we van Fé niet meer mogen zeggen dat we ergens geweest zijn (wat ik wel begrijp). In een gespecialiseerde winkel voor schilder- en tekengerief vindt Fé nog een potlood die ze nodig had, wat tekenpapier en een leuke houder voor tekenpotloden. Een cadeautje die we haar met plezier geven als ze in Costa Rica hierdoor blijft tekenen.
We doen nog een paar laatste inkopen om deze avond met onze vrienden op de camping te eten en nemen dan de tram en bus terug. En wie zit er ook op de bus? Inderdaad!
Met de luifel van het VW busje van Petra en Bruno uitgedraaid en de kleurrijke lampionnetjes hebben we een gezellig terrasje tussen onze twee auto’s in. We genieten van wijn, brood, kaas, rilettes, pesto’s en zoveel lekkers. En uiteraard gewoon van de setting en de onverwachte ontmoeting. De natuur lonkt en dus gaan we morgen terug richting kust. Een dagje Bordeaux was voldoende om Fé de liefde voor de stad bij te brengen. Ze kan er later, al dan niet met ons, nog terugkeren. De gedachte aan watersporten als het buiten 35° is, is te aantrekkelijk. Morgen richting Carcans!
Comments