Buien op de Dordogne en "nou, hallo buurman!"

woensdag 22 juli 2020

De eerste nacht was een voltreffer. Onze wekker staat wel vroeg want om 9u15 worden we in Argentat verwacht om te gaan kajakken. We moeten nog een 20 minuten rijden en willen uiteraard ook nog wat tijd om te genieten van ons ontbijt op deze unieke plek. Terwijl Nico en Fé de tent dichtplooien (gaat écht snel zo zonder ondertent) snij ik de perziken en pruimpjes in stukken. De koelbox heeft nog redelijk koud (grootste nadeel van niet op campingplaats te staan is geen elektriciteit voor de koelbox. Telefoons en dergelijke kunnen we nog opladen terwijl we rijden maar de koelbox heeft permanent energie nodig om koud te blijven). We installeren ons nog een laatste keer in onze stoeltjes. De Bialetti levert ons heerlijk geurende koffie en voor ons geeft mama-eend uitleg aan haar kleintjes hoe ze moeten vlieg-zwemmen. Aandoenlijk. Continu springen er vissen op uit het water en verder is er niets. Niemand. Met spijt en tegelijkertijd met trots laten we deze plek achter ons.

In Argentat is het aanschuiven aan het bureau dat de buitensporten organiseert. Nico lacht met mijn streven naar efficiëntie maar serieus … dit zou zoveel beter kunnen georganiseerd worden! Waarom kan je online je gegevens niet opgeven en betalen? Dan moet je op voorhand hier niet meer passeren en kan je direct naar de plaats rijden waar de boten liggen. En waarom zet je in het hoogseizoen, op het piekuur (in de voormiddag) maar één meisje in zo’n kantoortje? Naast de administratie en de hele uitleg moet zijn ook nog eens demonstreren hoe het materiaal voor de via ferrata die je hier ook kan doen, werkt. Ongelofelijk inefficiënt. Enfin, we zijn in vakantie, we mogen buiten wachten en het weer is ok. Het is uiteindelijk 10u als we richting boten rijden. Twee jongens wachten ons op. We krijgen elk een ton om onze spullen in te stoppen, nog een kort woordje uitleg over het parcours (waar links te varen, waar kan je pauzeren en waar moet je stoppen) en off we go! Gelukkig hebben we gisterenavond kunnen ervaren hoeveel stroming er op de Dordogne zit want toen we deze ochtend de weg langs de rivier aan het afrijden waren, zag het er op veel stukken best wel “saai” uit: brede rivier, geen rapids. We zien wel. Ik beschouw dit als een alternatief op een mooie natuurwandeling maar dan eens vanuit een ander perspectief. Gelukkig ondervinden we ook in onze kajak de stroming en helpt dit ons om vooruit te komen. We zijn ooit eens gaan kajakken op de IJzer en vonden dat toen best wel lastig door een volledig gebrek aan stroming. Dit is heel anders. Hier en daar heb je leuke versnellingen van het water en op een paar punten best wel uitdagendere stukken. Het is niet te vergelijken met de grote afvaart van de Ardèche maar toch wel leuk. Vooral ook omdat er nauwelijks andere kajakkers zijn. Er zijn hele stukken waar we helemaal alleen zijn. Het weer is vandaag wat twijfelachtig. Tegen 11u30 begint het te regenen. Het maakt de hele scenery alleen maar mystieker. Zeker met de laaghangende wolken die boven het water drijven en waar je dan doorheen gaat. Op één van de campings langs de route houden we halt voor een koffietje, lunchen doen we pas tegen 14u na de regen. Het is leuker om op het water te zijn tijdens de regen dan om ergens aan de rand te picknicken. De taboulé die we gekocht hebben in de supermarkt blijkt een prima lunch oplossing te zijn voor vandaag. Ik had begrepen van de instructeurs dat je overal links moet nemen als je een keuze hebt (want rechts vaak te weinig water), behalve op het einde, daar kan je rechts nemen en kom je een “trou” tegen. Dit lijkt ons wel leuk om eens te doen met de kajak dus kiezen we voor de rechter optie. Ergens moet ik het toch verkeerd begrepen hebben want behalve dat we twee keer vastgelopen zijn op de keien hebben we geen “trou” tegengekomen. Het is wel lachen geblazen als we op een bepaald moment met drie tegen elkaar zijn vastgelopen en niet meer los geraken zonder uitstappen. Een beetje verderop zien we Beaulieu, de eindhalte van onze tocht. Gisteren vond ik het al zo’n mooi dorp maar vanop het water geeft het nog een mooiere aanblik. We dobberen nog wat op het water, genieten van de zon die ondertussen terug volop van de partij is en leveren dan tegen 15u30 onze kajak in. Vlakbij is een terras waar we met een ijsje en drankje kunnen wachten op het busje dat ons terug zal brengen naar de startplaats. We zijn ondertussen al op veel plaatsen in Frankrijk geweest en hebben altijd zelf zo goed mogelijk opgelet om de covid-maatregelen te respecteren maar zien toch veel verschillen in opvolging en uitvoering door horeca-uitbaters. De dame die deze cafetaria (ik denk van de gemeente) uitbaat, is bijzonder strikt en netjes in ontsmetten en organisatie van afstand. Ze durft er ook haar klanten op attent maken (iets wat bij veel zaken niet gebeurt) als ze zich niet aan de afspraken houden. Knap. Alles is super netjes en dat geeft toch wel een rustig gevoel.

Omdat je na een dag kajakken wel een warme douche kan gebruiken gaan we deze avond naar een campsite ongeveer halverwege tussen Argentat en Beaulieu. We mogen een plaatsje uitkiezen en zijn blij dat we vlak aan de rivier kunnen staan. Het is maar voor één nacht maar toch hangen we de ondertent op, geeft zoveel meer privacy en gemak. De camping heeft een verwarmd buitenzwembad, iets waar we deze vakantie nog niet hebben van kunnen genieten dus na het avondeten nemen we alledrie nog een duik. De palmbomen en parasols met rieten daken in combinatie met de sunset willen je de illusie geven dat je in andere oorden vertoeft. Hilariteit bij het maken van de foute vakantiefoto’s! Na het zwemmen, nemen we een heerlijke douche en we zijn klaar voor onze stoeltjes bij het water. Dit is een leuke kampeerplek maar één dag is écht voldoende: er zijn hier ongeveer 90% Nederlanders. Ongelofelijk. Je krijg hier standaard geen “bonjour” maar een “goeiedag” of “nou, hallo buurman” en op de bordjes in de camping staat alles in het Nederlands. Nee dat hoeft voor ons niet. Het wordt bijna lachwekkend als we bordjes zien hangen met “geen stenen meenemen uit de rivier” of “het is verboden om de bamboe te snijden” (en dan moet je weten dat dit een klein bosje metershoge prachtige bamboe is!). We zien Noorderburen met een volledig afgebakend tuintje aan hun tent (om de honden in te laten rondlopen), mensen in hun mobilhome met de tv buiten, een hark of een stofzuiger is toch ook wel iets wat je best meeneemt naar de camping en uiteraard mogen ook de microgolf en de kerstlichtjes niet ontbreken. Ik zie al een heel interessante fotoreportage voor mij van het leven op de camping. Enfin, onze tent staat richting rivier, ze krijgen van ons wel een bonjour en verder gaan wij lekker asociaal doen, nèh.

Aankomen in Beaulieu

Hier werden we wakker

picknick in de regen

sporty girl

foute foto, illusie

denk de hollanders weg