Bombannes, au Bord'eau.

-ode aan papa Broos-

zaterdag 18 juli 2020

Stel je voor: we hadden een leuke camping gevonden maar de locatie begon met een C. Hier moeten we dus volgens ons concept “nee” opzeggen maar omdat dit niet in ons (mijn) woordenboek staat, is er met wat creativiteit altijd wel een oplossing. Ver moeten we het deze keer niet zoeken want de campsite ligt aan de “zone loisir de Bombannes”. Het meer van Carcans is best wel groot en ligt parallel met de Atlantique vijf kilometer meer landinwaarts. Aan het meer kan je allerlei watersporten doen, wat ideaal is en eigenlijk soms leuker dan aan zee. Aanvankelijk wilden we vandaag eerst nog naar Cape Ferret rijden, het uiterste puntje van het Bassin d’Arcachon, bekend voor zijn hippiecultuur en uiteraard ook omdat Audrey Tatou (de actrice van één van onze favoriete films: le fabuleux destin d’Amélie Poulain) er woont maar als de GPS ons vertelt dat het een uur file rijden is, bedanken we. Dan maar op het gemak naar onze campsite. Eerst nog even langs de supermarkt en een veel te grote pizza eten in een lokaal restaurantje onder de kerktoren van Carcans en dan inchecken bij Huttopia. Dit is een campingconcept die op meer dan 20 locaties ondertussen bestaat en volledig de kaart trekt van het “back to basics” natuur kamperen. De locatie is prachtig: in een groot bos met gigantische pijnbomen. Het is voor ons wel de grootste camping waar we tot nog toe verbleven en voor het eerst zijn er toch ook duidelijk wel Nederlanders aanwezig. Willen of niet, je hoort ze. We krijgen een smal maar heel lang plekje tussen de bomen. Voor ons net perfect: de auto kan staan en we hebben een grote “achtertuin”, deels in de zon, maar gelukkig ook wat schaduw want wat is het hier heet! De geur van bos en de geluiden van de krekels maken het af.

Zodra we geïnstalleerd zijn wandelen we tot aan het meer (zo’n vijf minuten wandelen, net buiten onze campiste) en nemen een frisse duik. Heerlijk! Van alle zwemgelegenheden is zwemmen in een meer voor mij toch mijn absolute favoriet. En hier is werkelijk alles aanwezig wat je nodig hebt: niet teveel volk, heerlijk wit zand aan je voeten (wel opletten voor dennenappels in het water en we zagen ook een kikker zwemmen!) en vooral ook echt wel groot genoeg. Bovendien kan je zeilen, surfen, suppen, wakeboarden en zoveel meer. Er is ook een hoogteparcours en mogelijkheid om te boogschieten. Fé is in haar nopjes. Het is ruim acht uur als we terug aan onze tent zijn. Ok, tijd voor aperitief en eten. Deze morgen hadden we nog met Petra gepraat over het feit dat Bruno geen puree lost (hoe raar is dat?) en dus hadden wij zin gekregen in puree. Fé en ik kochten in de lokale supermarkt puree, spinazie en worstjes. We liggen in een deuk dat we bij dit weer zo’n eten gaan eten maar serieus … het was lekker! We weten wel nog niet goed hoe we ons campingaz moeten regelen zodat het wat minder fel is en dus niet zo snel aanbrandt maar dat zijn eigenlijk altijd gewoon “afwas-problemen”. Ik vind de eetmomentjes op de camping altijd gezellig. Glaasje rosé in het houdertje van mijn stoel, plankje op mijn billen en zo op het gemak groentjes snijden terwijl Nico het vuur in de gaten houdt. Na de afwas spelen we nog een spelletje rummikub waarbij Fé ons allebei grandioos aftroeft (sterk, maar ook gelukkig voor ons want ze verliest niet graag). Op het moment dat we nog een tweede spelletje willen spelen krijgen we droevig nieuws uit België: de papa van één van onze beste vrienden is volledig onverwacht overleden aan drie wespensteken. Onwaarschijnlijk. Het doet ons er nog maar een bij stilstaan hoe fragiel het leven kan zijn. Ode aan papa Broos, een man met humor en een groot hart die een paar mooie kinderen heeft waarvan ééntje ons nauw aan het hart ligt. Sterkte K&E en co.

de bijna-open-tent

a new spot!

hammock time