Bam! Kioto overtreft de verwachting al meteen.

Museum contemporary art Kawazana

Swimming pool

Girl in pool

Ramen children

great food

Kioto tower

Kioto station

We beginnen het klimaat hier wat te begrijpen: de hitte bouwt zich een paar dagen na elkaar op en dan gaat het water gieten voor een dag waarna het de dag erna terug aangenaam is. Vandaag is zo’n dag. Na het ontbijt (met rozijnenboterhammen en confituur die we aangeboden krijgen van K’s house hostel) checken we uit en gaan we te voet richting museum. Er staat toch opnieuw een redelijke rij aan te schuiven. De kinderen amuseren zich wat in de tuin terwijl wij in het rijtje gaan staan. Ongelofelijk toch dat je hier geen online tickets kan kopen. Op het vlak van digitalisering had ik veel meer verwacht van Japan (tot nog toe). Ook met kaart betalen is hier eerder uitzonderlng dan regel. In musea wandelen is altijd leuk. In dit museum hangt een werk van Jan Fabre (bovenop het dak: “de man die de wolken meet”, ook te bezichtingen in het SMAK in Gent). Een ander werk dat je bij ons in de buurt (Den Haag) kan zien, is ook hier te bewonderen: het zwembad van Leandro Elrich. Dit laatste had ik nog niet gezien en vind ik wel cool. Je kan “onder” de bodem van het zwembad in een turkoois blauwe ruimte gaan staan waardoor de mensen die boven staan de indruk hebben dat je op de bodem wandelt. Knap bedacht en estethisch een leuk effect. In het betalende gedeelte kiezen we voor het deel rond Japanse kunst uit de jaren ’80. Een paar knappe stukken maar over het algemeen zijn we niet weggeblazen. Het is bovendien jammer dat je binnen geen foto’s mag maken. In de shop kopen we een frisbee voor Fé. Witse zijn reactie was trouwens superlief toen hij hoorde dat hij de komende nacht met Fé en Kato een kamer zou delen: “met mijn reis-zus”. Fijn om te zien hoe die drie overeenkomen. Omdat Koen zijn zonnebril afbladert, wil hij graag nog even langs een optiek-winkel passeren. In Kanazawa even iets doen is niet evident want je ziet best veel leuke winkeltjes waar je dan wil stoppen. Hier en daar gaan we toch even binnen. De stijl van Japanse kleren vind ik heel mooi. Ik veronderstel dat Tokio hier ook wel wat zal te bieden hebben. We zien nog wel. We vinden een lunchplek bij een modern hotel. De lunch biedt keuze tussen taco’s en Japanse pasta. Omdat het eerste niet beschikbaar is (waarom ze het op dagaanbieding zetten is ons een raadsel want het is toch nog maar net middag), eten we bijna met z’n allen deze pasta met vis, olijfolie, look en pepertjes. Nog even een plaspauze voor we vertrekken richting Kyoto. De toiletten is iets waar ik in Japan nog nooit in ontgoocheld ben. Echt overal zijn ze kraaknet en heb je allerlei extraatjes. In dit toilet is er zelfs mondwater, tandenstokers en een parfum. En toch heeft ook alles een keerzijde want elke tandenstoker zit verpakt in plastic, het mondwater zit in een afzonderlijk potje, elke watje zit verpakt, … Hun verbruik van plastic en water grenst hier aan het ongelofelijke. Duurzaamheid? Het valt me bovendien op dat ik hier heel weinig bio zie. Ik begrijp natuurlijk niet altijd de opschriften maar een bio-logo of iets wat erop lijkt zou ik mogelijks wel kunnen herkennen. Slechts één keer heb ik biologische yoghurt gezien. In ons laatste leuke Kanazawa-winkeltje dat we aandoen, vind ik nog zwarte teenslippers (made in Japan, voor de vissers). Het is halftwee als we uiteindelijk richting Kioto rijden. Een mooie route langs de zee en Lake Biwa. Halverwege stoppen we voor tanken en een café latte en ijsje. Fé grapt dat we nog maar eens gecharmeerd zijn door toiletten maar hier treffen we toch weer een nieuwe dimensie: tussen de 15 vrouwentoiletten, is er ééntje weggelaten en hebben ze een kleine bijna-design piscine voor jongetjes geplaatst zodat zij ook kunnen plassen als ze met hun mama mee zijn. Er zijn ook varianten met rode en groene lichtjes zodat je kan zien welk toilet bezet is. Soms heb je zelfs een heel grondplan van het type toiletten (Aziatisch (=frans type) of Europees). Het is na 18u30 als we aankomen in Kioto. Terwijl wij inchecken aan de hostel gaan de mannen de auto parkeren. De kinderen krijgen vandaag samen een private room, wij slapen met de vier volwassenen in een dormitory waar nog twee andere jongens ons vergezellen. Een andere optie was niet meer mogelijk maar dit is prima. Omdat we nog heel graag de stad “by night” willen zien en het beroemde station hier vlakbij is, beslissen we om daarheen te wandelen en ondertussen iets te zoeken om te eten. Nadat we de auto op een parkeerplek gezet hebben waar het nog een beetje betaalbaar was voor 24u, komen we aan bij het station. Op het eerste zicht is het groot maar niet zo heel bijzonder maar dan blijf je wandelen en wandelen en wandelen. Dit is gewoon een stad op zichzelf. Dit is al indrukwekkend maar dan kom je in de grote centrale hall waar we voor het eerst de Kioto tower te zien krijgen. Deze toren is de hoogste van de stad en een echte landmark. Een beetje te vergelijken met de fernsehturm in Berlijn vind ik. Alleen is deze nog veel mooier verlicht. De toren staat er sinds de Olympische spelen van 1964. Ook het jaar dat de shinkansen (hogesnelheidstrein) in gebruik genomen werd. In de grote hall heb je gigantisch brede en hoge trappen waar ze een heel lichtspel op loslaten. Prachtig gedaan. De blauwe, paarse en groene lichten varieren en geven telkens weer een andere blik. Bam! Ik ben al onmiddellijk verliefd op deze stad. Dit is wat ik van Japan verwacht had. Dankjewel Kioto! Op de hoogste verdieping van het station (15e) heb je een prachtig uitzicht op de stad. Echte hoogbouw is hier niet aan de orde (aardbevingen?). Ik ben nu al heel benieuwd naar de komende dagen. Sophie heeft een programma in elkaar gestoken waar we ons prima kunnen in vinden. Benieuwd hoezeer we ons aan het plan zullen kunnen houden. Zal ook wel wat afhangen van het weer. Vandaag was het heel doenbaar maar morgen voorspellen ze alweer 35 graden en Kioto wordt de warmste stad van Japan genoemd. We zien wel. In het station installeren we ons in een heerlijke eettent waar ik een ramensoep met dikke noedels en groententempura met een gepocheerd eitje eet. Ontzettend lekker. En dat allemaal voor 8 euro. Japan is niet duur. Al is het vandaag wel onze duurste dag van de vakantie door de parkingkosten van afgelopen nacht (beetje misrekend), de peage en het tanken. Toch valt het over de gehele vakantie momenteel nog heel goed mee qua budget. Me happy. Na een lekker matcha-ijsje (lollie met nootjes) wandelen we terug naar onze hostel. We stoppen de kinderen in bed en gaan dan naar onze dorm voor een tweede nacht in een gewoon bed.