We switched to plan B. Youth hostel.

SKKM in Kanazawa

Rain fun

Higashi

instagram japanese

Kato and Fé

umbrella locker

Museum contemporary art

Tussen zeven en acht wordt ons gezelschap wakker. Niemand heeft goed geslapen, op Witse na. Sophie heeft midden in de nacht airbnb’s zitten zoeken. We moeten echt iets aan deze situatie doen want dit is té heet. Na wat zoeken op Airbnb en Booking.com vinden we een hostel in het centrum van Kanazawa. We beslissen om er gewoon heen te rijden. De twee mensen aan de receptie puzzelen een beetje en kunnen ons uiteindelijk twee triple-kamers en één dubbele capsule in de dormitory aanbieden. Perfect. Koen zal in de capsule slapen, de rest kan per gezin in een kamer. Omdat deze herberg tot een keten behoort en ook heel mooi blijkt te zijn, bekijken we ook onmiddellijk de optie om er morgen in Kyoto ook te slapen. Ondanks het hoogseizoen kunnen we ook daar toch één nacht boeken (weliswaar met 4 in de dorm en de kinderen samen in een privé-kamer). De komende twee nachten zien er alvast veelbelovend uit. Ondertussen is het pijpestelen beginnen regen. Het water valt nog maar eens met bakken uit de hemel. Wat is dit toch een land van extremen! We willen nog ergens ontbijten en krijgen een adresje door op 5 minuten wandelen. Klinkt prima. We lopen eventjes fout, willen dan nog naar de auto om een dakraam te sluiten en gaan dan van pure “ellende” schuilen in een deurportaal. We lanceren de term “vierkante-meter-regen-schuilen”. We zijn ondertussen nat tot op ons ondergoed. We wijzigen nog eens onze plannen: we gaan ons eten opeten de jeugdherberg. Koen, Witse en ik gaan alvast door terwijl de rest nog naar de auto loopt. 90 seconden door deze regen lopen en mijn witte bloes is doorweekt. Kan je je inbeelden hoe we eruit zagen? We konden zo meedoen aan een wet t-shirt contest. Gelukkig hebben we een wasmachine en droogkast ter beschikking. We installeren ons in de collectieve ruimte en iedereen geniet van de “reset-time”. Ondertussen krijgen we opnieuw een warning op onze gsm. De receptionist vertaalt deze voor ons: “we mogen niet naar de bergen (landslides) en ook in het stadscentrum is de regen overvloedig”. Check. Na de middag trekken we onze poncho’s aan en trotseren we toch de regen om naar het museum te wandelen. 11 minuten stappen, moet lukken als we ons uitdossen in poncho’s en plastic regenjasjes. Aangekomen bij het museum, zijn we al onmiddellijk gecharmeerd door de tuin en de installaties die zich prima lenen tot het nemen van foto’s. Ook het gebouw zelf is strak en puur. We droppen al onze spullen in de locker en gaan richting centrale hall waar we de tickets willen kopen. Tot … we een gigantische file zien staan. Nee, dat gaan we niet doen. We zorgen wel dat we er morgen om halftien zullen zijn. In Knack had ik gelezen dat er vlakbij het museum een mooie zen-tuin was dus dat wou ik wel eens zien. Het is ondertussen echter weer beginnen gieten dus is het redelijk hilarisch om hier rond te lopen als natte barbapapa’s. Maar ach, we maken er het beste van. De tuin zelf valt me wat tegen maar door de regen hebben we niet alles gezien. We wandelen door tot aan de beroemde Higashi wijk. Wat ons hier opvalt is dat je geen echt centrum hebt, in geen enkele Japanse stad trouwens. Een groot verschil met Europa waar je vaak vanuit een “oud” stadsdeel vertrekt. De Higashi wijk is echt wel prachtig. Blij dat we de effort gemaakt hebben om hier naar toe te wandelen. Prachtige houten huizen. Kanazawa is beroemd voor het bladgoud. Bijna alle bladgoud van Japan wordt hier geproduceerd. We kopen er zo’n beroemd katje met een rechterpoot omhoog. Je kan kiezen: linkerpoot (brengt succes en geld) of rechterpoot (brengt mensen). Op de terugweg nemen we eens een bus. Dat hebben we dan ook eens gedaan in Japan. Prima geregeld allemaal. We doen nog wat inkopen in de supermarkt en trekken naar onze hostel voor een rustige en hopelijke goede nacht. Een jongen uit Texas (Austin, voor hem belangrijk om dat erbij te zeggen) nodigt zichzelf bij ons aan tafel uit en we delen ervaringen en wijn. Hij heeft een jaar in Kioto gewoond dus kan hij ons wel één en ander vertellen. Momenteel is hij bezig aan een fietstocht om in 3 weken van Zuid naar Noord Japan te fietsen. Hij is van origine afkomstig uit Taiwan waardoor ik hem vertel over het avontuur van Trien en haar blog ook doorgeef. We drinken op het gemak een glas wijn. Terwijl de mannen en Fé poker spelen, schrijven Sophie en ik nog het verslag. Een fijne relaxe avond.