Tea for three for free

Little girl in kimono waiting for the tr

tea for free

lunch

Cold coffee

Happy girl

100 YEN shop

Temple

candlelight

Ramen Soup

Omdat we er van overtuigd waren dat we midden in de nacht of vroeg in de ochtend wel zouden wakker zijn met een grote jetlag, beslissen we om geen wekker te zetten. Fout gedacht. Het is 10u45 als ik wakker wordt … we hebben alle drie heerlijk geslapen, naast elkaar in de tatami-kamer op onze futons. Het voelt zoals thuis maar daar zijn de futons nog iets dikker dan hier. Gisterenavond had ik nog uitgezocht wanneer de karatetraining voor Fé kon doorgaan. Vermits deze maandag in de voormiddag is, beslissen we om vandaag gewoon een lokaal dagje te houden. We wandelen terug richting dorp maar houden eerst halt bij “ons” tempeltje net onder het huis. De tempel is omringd door een mooie –Japanse- tuin. We lopen bewonderend rond en piepen eens binnen. Het lijkt allemaal gesloten maar plots duikt een oud dametje op die naar ons glimlacht en teken doet dat we tot bij haar mogen komen. Ze geeft ons elk een (overigens prachtig) blikje thee. Zomaar. Op zo’n momenten is het écht jammer dat je nauwelijks kan communiceren. We glimlachen en tonen onze dankbaarheid door meermaals te buigen. Hoe lief is dat!

In het dorp nemen een dagpas waarmee we een hele dag onbeperkt op de “kusttram” kunnen. We rijden tot het volgende dorp waar we al direct op zoek gaan naar een lunchrestaurant. Op de dijk vinden we Bills, een lokale hotspot voor youngsters. We moeten even aanschuiven om binnen te kunnen maar zijn daar achteraf bekeken heel blij mee. We nemen alle drie iets anders en krijgen de vraag of we willen delen. Dat is hier blijkbaar een leuke gewoonte. Water krijg je trouwens ook onbeperkt. Na de heerlijke lunch gaan we in op de lokroep van de golven. Fé en ik sprinten naar zee en gooien ons in de metershoge golven. Geweldig! Dit is zo leuk om doen. Nico had eerst weinig zin maar komt er uiteindelijk toch ook in. Met z’n drieën gieren we het uit. Blijven rechtstaan is écht onmogelijk, je moet je helemaal overgeven aan het natuurgeweld. Na het zwemmen maken we nog een praatje met twee van de lifeguards op het strand. De eerste vraag die iedereen ons hier altijd stelt is “where are you from”. De vrouw bleek van Spaanse origine maar werkt hier al heel lang. Haar man is een Japanner die, zoals de meesten, nauwelijks Engels praat.

Aan de overkant van de straat is een seven/eleven winkel. In diverse reisverslagen van Wegwijzer hadden we gelezen dat deze supermarkt de beste plaats is om voedsel te kopen. We gaan eens binnen en begrijpen waarom. Veel keuze in kant-en-klaar maaltijden (voor veel toeristen maar evenzeer voor Japanners een handige manier om snel te eten en blijkbaar ook wel ok) maar ook lekkere ijsjes en vooral ice-coffees! Je koopt een beker met ijs en gaat naar de kassa waarna je naar de koffiemachine kan en er een cold koffie kan op schenken. Heerlijk verfrissend!

De volgende halte met de tram is Hase, eindelijk een naam die we kunnen onthouden. Ik moet keer op keer nog nadenken hoe ons eigen dorp heet. Lastig die termen hier. Hase is een heel charmant stadje met moderne en traditionele huizen door elkaar. Veel volk op straat (maar dat is overal) en een heel lange dijk. We wandelen naar de andere kant van de baai, deels op de dijk, deels met de voeten in het water. Nico maakt nog een paar mooie karatefoto’s van Fé (bij tegenlicht). Terug op de dijk was ik mijn voeten nog eens af in zo’n sanitair blok op het strand. Mijn buurman blijkt een Japanner in een mini-string te zijn. Het stukje stof dat er nog was, was bovendien ongeveer doorzichtig. Je wilt het écht niet gezien hebben. OMG. Je ziet hier trouwens écht vanalles. Hoe gekker hoe liever. Vooral schoenen zijn vaak heel bijzonder of onaangepast (naaldhakken op het strand, moet toch kunnen?). Aan het tramstation is nog een 100 YEN winkel (=1 euro shop). Het blijkt een handige stop voor gekoelde dranken. Eerst een frisse thee en daarna nog een flesje frisdrank, allemaal voor 1 euro dus.

Op weg naar huis stappen we de 7/11 shop nog eens binnen voor een ramensoep voor elk van ons en een pakje gekookte kleefrijst. Terug in Koshigoe zien we dat er veel volk staat bij de grote Boeddhistische tempel. Er zijn diverse eetkraampjes en overal lichtjes. Ze hebben hier de gewoonte om bamboestokken af te snijden en er een theelichtje in te zetten. Bijzonder sfeervol. We eten onze eerste sushi aan een kraampje en vervolgens volgen we de meute en gaan binnen in het grote park rond de tempel. Je kan je handen wassen met met een prachtige bamboe-lepel om dan vervolgens binnen te gaan in de tempel. Er is live-muziek en mensen zitten op de grond te luisteren. Via een trap kan je langs een met kaarsen verlichte trap nog tot bij een pagode waar ze allemaal een muntje in gooien. Wij dus ook. Bijzondere sfeer en mooie afsluiter van de dag. Terug thuis spoelen we het zand af en laten we al een eerste wasmachine draaien met alle bezwete kleren. Alles is hier een belevenis, ook een wasmachine en microgolf opstarten. Echt niks is zoals bij ons. We zijn blij met de instructies van Michael en Nico brengt nu en dan soelaas met zijn google translate app. De ramen-soep is lekker en spicy (nog te doen vinden wij, Fé vindt van niet). De dumplings zijn een echte meevaller, moeten we nog kopen! Na het eten ploffen we in de zetel. Wat is het fijn om in een huis te zijn!