Strollen door Batumi. Treinen naar Tbilisi.
- Inge Dubois
- 23 aug 2019
- 3 minuten om te lezen
Hoewel dit het beste bed van onze reis was, heb ik toch slecht geslapen. Die grote koffie van gisterenavond zat er mogelijks voor iets tussen. We hadden dan ook al lang geen koffie meer gedronken. Het hotel in Batumi was het duurste van onze vakantie maar we krijgen het slechtste ontbijt geserveerd. Bwah, oud brood, taaie cornflakes, warme yoghurt en op de koop toe zure melk. Foei. Bad review. We zetten onze valiezen achter de balie en trekken de stad in op zoek naar een beter ontbijt. Om half twee hebben we een taxi gereserveerd naar het station voor onze trein naar Tbilisi. We hebben dus nog even de tijd. Na een lekker ontbijt (met cappuccino en pannenkoekjes) willen we nog wat rond wandelen. Kato wou in Tbilisi al vintage shoppen maar had niet direct iets gevonden in de wijken die we verkend hadden. We lezen op internet dat Batumi een mekka voor vintage shoppers is. Dat treft. In één van de mooie lanen vinden we inderdaad echte vintage winkeltjes die door hebben dat dergelijke mode terug hip is. Fé vindt er twee kleedjes, een riem, een bloesje. Meer in het centrum stappen we een Benetton winkel binnen waar miss Fé ook nog een toffe jeans vindt. Toch leuk als je zo'n figuurtje hebt.
Om 14u20 stappen we in een mooie trein voor een rit van vijf uur richting Tbilisi. Tijd om wat te rusten, te schrijven en filmpjes te kijken. Via een tip van Elene, mijn collega, reserven we PurPur, een restaurant niet zover van onze airbnb. Ik ben heel blij dat we onze laatste twee nachten in de oude binnenstad verblijven. De bubbel van Fabrika (waar we in het begin verbleven) ligt een beetje ten Noorden van de oude stad. Habitués als we zijn in Tbilisi, bestellen we direct een Bolt-auto als we in het station aankomen en laten we ons afzetten aan onze Airbnb. Tako, onze host, is een dynamische en proactieve dame die erg goed Engels spreekt (hé, hé lang geleden). Het huis is echt prachtig: oud maar netjes gerestaureerd en zoals het hier hoort: met een prachtig turquois balkon. Love it. Onze kamer is ruim en dus prima om morgenavond de valiezen te pakken. Maar eerst nog een dagje Tbilisi. Na een broodnodige douche (wat is het warm!) wandelen we naar ons restaurant … wow! Een statig pand aan een parkje. We moeten de trap naar de eerste verdieping nemen en horen melodieuze live pianoklanken. Dit lijkt wel een filmset. We krijgen een ovalen tafel vlakbij het raam. Het is een heerlijk warme avond dus alle ramen staan open. Er is niet zo heel veel volk wat me wel wat verbaast voor zo’n mooi restaurant. We hebben allemaal zin in pasta (na al het Georgische eten van de afgelopen weken), ik drink er een glaasje wijn bij. Terug in Tbilisi zijn, betekent duidelijk ook terug echte homemade lemonades kunnen drinken. Iedereen happy. Ook een toiletbezoek is in dit restaurant een belevenis. Het kleinste kamertje is hier niet klein en erg bijzonder aangekleed (zeker als je de linkse neemt). Ik bewonder er de mooiste lavabo die ik ooit gezien heb (met geschilderde rozen). En ondertussen blijft de pianist de mooiste jazz- & popmedleys aan elkaar breien. Sinds ons vertrek in Gori was Fé al af en toe aan het chatten met Shio, de zoon van Lia. Hij studeert in Tbilisi voor tandarts. Als ze hem liet weten dat we ook terug in Tbilisi zijn, vraagt hij om af te spreken. Na wat over en weer gechat was duidelijk dat hij eerder met haar een romantic dinner in gedachten had dan een lunch met onze hele groep. Oh boy … ze wimpelt vriendelijk hem af. Hij stuurt dat hij haar ooit nog eens hoopt te zien in België en zet er een emoticon met hartjes bij. Grappig
Comments