Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy want dan word je lekker nat.
- Inge Dubois
- 13 aug 2019
- 5 minuten om te lezen
Vera, onze gastvrouw die er veel ouder eruit ziet dan ze ongetwijfeld is, heeft voor ons een heerlijk ontbijtje gemaakt. Als een strenge Russin, wijst ze ons er wel op dat we acht minuten te laat aan de ontbijttafel zijn waardoor haar eieren en pannenkoekjes niet meer helemaal warm zijn. Sorry Vera! Wanneer we aan het eten zijn komt haar man met gigantisch dikke neus (van de alcohol?) zijn bed uit gestrompeld. Hij zet zich op een stoel en begint zowaar in ontbloot bovenlijf over zijn buik te wrijven. Georgische mannen …
De wandeling die je hier moet gemaakt hebben is deze naar Trinity church, een kerkje gelegen op zo'n 400 meter boven het dorp van waar je de Kazbegh en de omliggende bergen prima kan zien. Ik had in de blog van wanderlush gelezen dat je het weggetje helemaal links zo dicht mogelijk bij de rivier moest nemen. Dit is duidelijk niet de weg die de meeste wandelaars nemen maar we geloven de blogster. En wat zijn we uiteindelijk blij dat we dit gedaan hebben. We worden getrakteerd op fenomenale vergezichten terwijl we continue mogen klimmen over de rotsen en door het gras. We zijn op onze hoede voor slangen. Koen heeft de onbekende slang Sammy genoemd. Wanneer we zo'n dik uur aan het wandelen zijn vragen we ons plots af waar het kerkje eigenlijk zal verschijnen. Net op dat moment draai ik me om en merk ik de kerk op zo'n 150 meter boven ons. Het is nog een korte pittige klim maar wat een uitzicht heb je boven! We zijn er niet alleen maar we zijn er wel van overtuigd dat we bij de weinigen zijn die zo'n mooie klim naar boven hebben gehad. Uiteraard maken we fotootjes van de kerk zelf en de machtige Kazbegh. Dit is trouwens de berg waar -volgens de Griekse mythen- Prometeus aan vastgeketend werd als straf omdat hij het vuur aan de mensen geschonken heeft. Elke nacht groeide zijn liever aan terwijl die overdag door een gier terug stuk gebeten werd. Roofvogels zie je hier trouwens ook heel regelmatig. We spotten een koppel arenden die heerlijk aan het zweefvliegen is tussen het hooggebergte. Omdat we liever niet via dezelfde weg terug naar beneden keren, kijkt Nico op zijn GPS en ontdekt hij een alternatieve track. Het blijkt een steil pad te zijn waar opnieuw nog niet zo heel veel mensen gepasseerd zijn. Het dalen is best wel technisch. Je voeten zetten op stukjes gras en ondertussen toch ook je handen gebruiken om niet weg te glijden blijkt echt wel nodig. Zo'n anderhalf uur later staan we terug bij onze auto. Wat een prachtige wandeling! We vinden een heerlijke lunchplek bij Vitamini waar we in zeteltjes in de tuin kunnen genieten van een lekkere salade met pizza. Oude jazz muziek klinkt door de luidsprekers. We kunnen echt even chillen na onze wandeling. In de namiddag willen we graag nog de grote waterval bezoeken. Terwijl Fé aan het opzoeken was of je kon zwemmen aan de waterval, ontdekt ze een oud zwembad niet zo ver van Stepantsminda waar je kan zwemmen met zicht op de omliggende bergen. Cato en ik zijn onmiddellijk enthousiast omdat eens te gaan verkennen. de rest van het gezelschap vind het prima maar heeft nog wat voorbehoud of ze effectief zelf zullen zwemmen. We halen om zwemgerief op in de airbnb en rijden naar onze bestemming. Of dat proberen we toch. we moeten op een of andere manier de rivier over geraken maar de bruggetjes die Google maps ons aanwijst lijken niet echt autoproof. uiteindelijk geraken we aan de overkant van de rivier en komen we op een echte offroad weg terecht waar we opnieuw blij zijn dat we een stevige auto hebben. het is lachen geblazen want we zijn helemaal niet zeker dat het allemaal de moeite zal lonen. Soms is de weg even belangrijk als de bestemming. Dat is in deze ook het geval. Het zwembad blijkt een oude betonnen constructie te zijn waar er permanent vers bronwater in loopt maar verder niet echt een filtersysteem heeft. Op de bodem glijd je weg door de vele algen dus ben ik blij dat ik mijn teva's heb aangehouden. het zijn trouwens enkel Kato n v die het zagen zitten om mij te vertellen in het water. het zwembad is voor ons een attractie maar wij zijn duidelijk ook voor de vele lokale Georgië een attractie. Een aantal jonge mannen staren ons aan terwijl ze leunen op hun beige Lada. Ach, ach. We laten ze doen terwijl wij verwonderd zijn over de setting waarin we ons bevinden. Ik voel me een heel klein beetje terug in IJsland wanneer ik aan de koffer van de auto me sta om te kleden. We overleggen nog even of we voor een bezoek aan Jutta, een typisch bergdorpje, gaan dan wel de waterval willen bezoeken maar we kiezen uiteindelijk toch voor het laatste. Dat blijkt een prima keuze te zijn want niet alleen de wandeling er naar toe maar ook de autorit is werkelijk adembenemend. De grootsheid van de bergen hier maakt je heel erg nederig. Hoog! Kijk omhoog! Hier hebben we het toch allemaal voor gedaan. Dit was ongetwijfeld één van de grote doelen van onze vakantie naar Georgië. De wandeling naar de waterval is er op het einde ook eentje waar je best je handen en voeten gebruikt en niet echt geschikt is voor mensen op teenslippers. Aan de waterval zelf kan je uiteraard ook opnieuw leuke foto's maken. Fé heeft al spijt dat ze haar badpak ook daar niet meegenomen heeft want anders kon ze in het water onder de waterval staan. Nu moet ze het stellen met een foto vlakbij en een natte broek door de nevel. In Stepantsminda heb je ook een Rooms hotel, zoals in Tbilisi. Deze heeft een fenomenaal uitzicht over de bergen. We rijden er naar toe om eens de prijzen op de kaart te bekijken om dan te beslissen of we er zullen eten. Slapen doe je hier voor zo'n €300 per nacht maar qua eten valt het best wel mee. We genieten van het uiterst gezellig ingerichte decor terwijl ze de gerechten voorschotelen. Een prima plek om onze dagen in Stepantsminda of Kazbegi (=de oude naam) af te ronden. We gaan één voor één nog eens naar het toilet omdat er heerlijk geurende luxe zeep staat om je handen te wassen. Bij het verlaten van het restaurant ziet Nico zo'n toestel staan waarmee je je boete kan betalen. Met wat hulp van de receptionist lukt het ons om de procedure te doorlopen en de 10 lari te betalen. Het is toch weer iets voor twaalf als ik onder de wol kruip. De dagen zijn hier meer dan goed gevuld. Love it.
留言