Diversiteit troef!

Offerfeest

Stuwmeer

Tankstation

Martha maakt deze ochtend voor ons een ontbijt klaar. We proeven haar heerlijke pruimenconfituur en de lokale honing. je ziet hier trouwens heel regelmatig bijenkasten staan met een kraampje er bij waar je dan honing kan kopen. Iets na 9 uur nemen we afscheid van dit wonderlijke koppel. We krijgen nog een fles van hun huisgemaakte Vermouth cadeau. er staat vandaag een lange rit op het programma helemaal tot in het Noorden vlakbij de grens met Rusland. Onderweg zien we het landschap voortdurend wijzigen. We vertrekken van de lage Kaukasus waar die gelegen is en rijden helemaal door de vlakte zo geleidelijk aan weer bergen te zien. Aanvankelijk zijn ze nog dicht bebost maar beetje bij beetje vallen de bomen weg. Het uitzicht is fenomenaal. we picknicken vlakbij een oude fabriek die ons gelegenheid heeft om opnieuw wat leuke foto's te maken. Het kopen van eten die je onderweg makkelijk kan opeten blijft hier wel een uitdaging maar dat ligt ook deels aan onszelf omdat we niet echt picknick materiaal hebben meegebracht. Het is dus wel helpen met onze zakmessen. Voor het eerst hebben we trouwens melkkefir gevonden in de supermarkt. wij drinken dit nu al een aantal maanden thuis en hadden gelezen dat dit een typische drank uit de Kaukasus was. en mogelijks een van de redenen waarom mensen hier gemiddeld ouder worden. Tot nog toe hadden we echter nog geen kipfilet gezien en ook niet echt bijzonder oude mensen. wat ons ook opvalt eenmaal we het hooggebergte nadere is dat we echt alle groepen van de wereldbevolking hier vertegenwoordigd zien: vooral indiers en moslims zijn hier in grote getale aanwezig. je merkt ook aan alles dat zij een belangrijk deel van het toerisme vormen want langs de weg zie je regelmatig kleine tentjes staan waar er dan een bord bij staat dat ze halal eten verkopen en schapenvlees hebben. Het oogt voor ons wat vreemd in deze setting. Ze maken er ook vaak een heel circus van door de mogelijkheid te geven dat je dan een miniritje met een paard kan maken of een stukje kan varen -ze noemen het dan raften- op een relatief vlakke rivier waar niet zoveel water in staat. De weg richting Stepantsmindi, onze eindbestemming, wordt de military Road genoemd. Ze werd ooit aangelegd door de Russen om het gebied aan de andere kant van de locaties gemakkelijk te kunnen bereiken. Je reed er werkelijk in een adembenemende natuur. Het eerste deel kom je langs een stuwmeer met felblauwe water. Halverwege staat een orthodoxe kerkje dat uitkijkt over uit meer. Het is een populaire tussenstop van waar je uiteraard opnieuw een prachtig zicht hebt. Op zo'n 20 kilometer voor Stepantsminda die staat het vriendschap monument tussen Rusland en Georgië. Een gigantisch groot kunstwerk dat van op een natuurlijke platform uitkijkt over een aantal valleien die daar samenkomen. Het lijkt een beetje een popfestival als je er toe komt. overal staan grote en kleine tentjes en een stroom van mensen wandelen naar boven. eigenlijk gewoon best heel grappig om alles eens goed te aanschouwen en tegelijkertijd volledig onder de indruk te zijn van de natuurkracht die je hier op een schoteltje krijgt. De bergen hebben een prachtige groene glans. We zien ook de eerste sneeuw partijen. Het monument ligt iets voorbij Gudauri waar je van november tot april blijkbaar prima kan skiën. Je want je dan ook een beetje in een skidorp. Je kan kiezen tussen hotels met namen als Taj Mahal en Edelweiss. Eigenlijk gewoon allemaal heel erg grappig. Niet grappig -of misschien net wel- is dat we bij het verlaten van de site, aangesproken worden door een agent die ons met behulp van google translate duidelijk maakte dat we fout geparkeerd stonden. Het is wat zoeken om de juiste documenten van de auto te vinden maar de man blijft rustig en vriendelijk en schrijft uiteindelijk een boete van 10 Lari uit. Overal in Georgië staan een soort van geldautomaten waar je diverse functionaliteiten in hebt. Ze dienen om te gokken, om je telefoonkaart op te laden maar ook dus om boetes te betalen. In één van de komende dagen zullen we hier dus eens gebruik van moeten maken. Om 18u30 komen we aan in onze airbnb.

De eigenares had mij deze ochtend nog een adres doorgestuurd dus daar rijden we heen. Als we er binnen stappen, herkennen we echter niks van de foto's die we op voorhand gezien hadden. Blijkt dat ze twee guesthouses heeft en ons voor dezelfde prijs in dit gebouw een kamer wil geven. Het is er achter allemaal heel erg steriel en koud en dus helemaal niet wat wij graag hebben. We laten haar weten dat we toch het andere huis verkiezen en voelen aan dat dit niet is wat zij in gedachten had. In haar stugge vriendelijkheid brengt ze ons toch naar het andere huis waar ze de kamers voor ons nog moeten klaarmaken. Haar zus verwelkomt ons op en hartelijke manier en zegt wel 10 keer in een conversatie van evenveel zinnen dat er "no problems" zijn. Ik maak een praatje met haar en kom te weten dat dit een ouderlijke huis is. Het lijkt wel een filmset uit een oude Russische film. Heel veel kitsch maar tegelijkertijd ook prachtige details en houten binnendeuren met mooie ramen. Overal tapijt op de grond en aan de muren. We worden gevraagd om onze schoenen uit te doen. Het mag dan wel oud zijn, het is er ook erg proper. We nemen allemaal een douche en gaan vervolgens naar een restaurant wat zij ons aangeraden heeft en wat ook op tripadvisor op nummer 1 stond. Het blijkt een houten berg chalet te zijn waar ze na het eten ook -Georgische- karaoke aanbieden. De eigenaar is een vriendelijke man die duidelijk gewoon is om met toeristen om te gaan. Het eten is oké maar nu ook weer niet bijzonder. Omdat we allemaal wel wat moe zijn en het buiten koud is, kruipen we rond 22 uur onder onze dikke donsdekens.