Vashlovani, Georgian Africa.
- Inge Dubois
- 10 aug 2019
- 3 minuten om te lezen
Vashlovani national park op de grens tussen Georgië en Azerbeidzjan is vandaag onze bestemming. Bij het opstaan horen we echter van Koen dat Sophie zich echt niet lekker voelt. We geven haar wat tijd om te beslissen of ze al dan niet meegaat op uitstap. Het is geen straf om wat langer en dit huisje te moeten blijven en ondertussen mijn ogen de kost te geven aan het prachtige interieur. uiteindelijk gaat Sophie me met ons en vertrekken we rond 10 uur voor een rit van één uur naar de dichtstbijzijnde stad waar we nog wat inkopen willen doen voor we het park intrekken. een bezoekje aan de supermarkt is momenteel nog altijd een uitdaging voor ons omdat we nog niet goed doorhebben wat ze hier nu precies in de aanbieding hebben. Behalve fantastische groenten en fruit zijn de meeste dingen hier diepgevroren of in blik. gelukkig is er ook altijd het lekkere Georgische brood. Met Google translate ontdekken we blikjes makreel en dolmas die we samen met wat tomaten en brood wel kunnen nuttigen als lunch. Wanneer We fashion nova naderen proberen we de vergelijking te maken met anderen streken die we kennen of al gezien hebben: er passeert van alles de revue maar we zijn het er over het algemeen over eens dat het ergens een combinatie is van de Mongoolse steppe en de afrikaanse savanne. Het is vooral een heel erg droog en desolaat gebied wat het een bevreemdende maar erg mooie indruk geeft. Onze 4x4 hebben we nog niet moeten opzetten maar we zijn toch blij dat we op al deze onverharde en bulterige wegen een hoge, stevige auto hebben. Pjotr houdt ons op een oud kaartje uitgelegd welke route we best konden nemen. Gelukkig heeft Nico ook zijn oude GPS bij want de internetverbinding valt volledig weg waardoor rijden met online navigatie geen optie meer is. op een bepaald moment passeren we een klein hokje waar een eenzame Ranger de wacht houdt en moeten we onze paspoorten tonen. Hij is wat Noord maar uiteindelijk wel vriendelijk en probeert ons ook uit te leggen dat hij nog iets anders nodig heeft. de vraag is natuurlijk wat want hij spreekt geen Nederlands of Engels en wij spreken geen Georgisch of Russisch. Probeer elkaar dan maar eens te begrijpen. Uiteindelijk vermoeden we dat hij een visum voor Azerbeidzjan vroeg omdat we vlakbij de grens waren. Hij maakt ons duidelijk dat hij een Ranger is maar dat er een beetje verderop border control police staat. We keren wijselijk terug en nemen een andere weg over de kam van het gebergte. De vergezichten zijn werkelijk fenomenaal. Aan een viewpoint beslissen we om te stoppen en onze lunch klaar te maken in de koffers van onze auto. Buiten is het erg heet en vooral ook heel erg droog. Het voelt wel woestijngebied waar we ons bevinden. Tijdens de hele route in het park hebben we welgeteld een andere wagen gekruist. In mijn reisgids lees ik dat dit gebied het Afrika van Georgië genoemd wordt. Daar kunnen we ons helemaal in vinden. We spotten wel nauwelijks wildlife ook al zijn deze hier aanwezig. Het meest tot de verbeelding sprekende zoogdier in deze streek is het Kaukasische luipaard. Uiteraard heel erg moeilijk om te zien. Zo'n vijf jaar geleden heeft Azerbeidzjan trouwens een tiental gazelles geschonken aan Georgië om deze uit te zetten in dit nationale park in de hoop dat de populatie hier zijn habitat terugvindt. We hebben op één dag slecht een fractie van het park kunnen bezoeken want dieper in het park vind je ook nog pruttelende modderbaden en andere interessante geografische verschijnselen maar hiervoor moet je echt meerdere dagen uittrekken. Wij zijn blij met wat we gezien hebben en als we om half vijf terug in ons huis zijn genieten we nog van wat chill time. Deze avond hebben we gereserveerd in een Mexicaans restaurant in het dorp. Het leek ons nog wel grappig om eens zoiets te gaan eten en het restaurant had bovendien goede commentaren op TripAdvisor. Het eten was echter voor de meeste onder ons echt niet lekker. Het enige wat nog ok was, waren de fajitas die Fé en ik besteld hadden. Sophie, die nog altijd wat last heeft aan haar maag, mag eigenlijk blij zijn dat ze niet meegegaan is. We kruipen allemaal op tijd onder de wol want morgen willen we vroeg opstaan om naar de zondagsmarkt te gaan.
Comments