Tbilisi, heel straf gemarketeerde bubbel of toch meer?
- Inge Dubois
- 6 aug 2019
- 6 minuten om te lezen
Vandaag kunnen we op het gemak de sfeer eens opsnuiven in Tbilisi. Deze avond komen onze reisvriendjes met het vliegtuig vanuit België en begint onze gezamenlijke trip. We beslissen om vandaag nog niet direct de hoogtepunten van de stad te gaan opzoeken maar ons eerder te beperken tot de wijken rond Fabrika. Het is wat vreemd om eerst terug uit te checken en deze avond dan opnieuw in te checken in Fabrika maar dat moet nu maar even. De komende nachten delen we immers een dormitory met onze vrienden. Gepakt en gezakt nemen we de lift tot bij de receptie maar plots blijft deze hangen. Het lijkt erop dat alle elektriciteit is uitgevallen. Help! Ik probeer rustig te blijven en stel vast dat de lift na een paar minuten gelukkig uit zichzelf terug in beweging komt. Oef! Omdat Fé niet kan functioneren zonder ontbijt zoeken we al snel een leuk terrasje op waar we ons installeren voor een cappuccino, een yoghurt met granola en -voor onze liefhebster van hartige ontbijtjes- een pannenkoek met tomaat en pesto.
Tijdens het voorbereiden van onze reis hadden we gelezen dat er aan de oevers van de rivier Mtkvari een oude elektriciteitscentrale was waar er een kunstencentrum in opgericht is. Het leek ons een coole plek om eens te bezoeken en eventueel wat foto's te nemen. Daar aangekomen stellen we echter vast dat je niet meer op de site kan. Er zijn duidelijk verbouwingswerken aan de gang. Aan heel de buurt merk je wel dat er veel kunstenaars en maatschappij-kritische mensen wonen. We spotten er de ene fantastische street-art na de andere. Het is duidelijk dat ecologie ook hier echt een thema is maar eveneens alles wat met Rusland en Poetin te maken heeft. We verlaten de zogenaamde "rive gauche" en gaan over de brug naar de andere kant van de rivier. Het is op zich jammer dat een van de grootste verkeersaders van de stad vlak naast het water loopt. Door de niet aflatende stroom van auto's adem je werkelijk continu uitlaatgassen in. We zoeken ons dus een weg om zo snel mogelijk in wat minder verkeer terecht te komen. Tbilisi ligt in een kom van verschillende heuvels. Als je een beetje klimt kom je in wat betere en gezelligere straten terecht. Van op deze hoogte is het uitzicht over de rest van de stad bijzonder mooi. Een paar ultramoderne eyecatchers geven de stad hier en daar een Westers aanzicht. Toch blijven er ook nog heel veel gebouwen herinneren aan de oude Sovjet tijd. Rustaveli Avenue is een belangrijke weg aan de rechteroever van Tbilisi. We lopen de straat af en vergapen ons aan de gebouwen die soms ook door hun lelijkheid onze aandacht trekken. Wanneer Nico door de ramen van een oude drukkerij naar binnen kijkt ontdekt hij een heus pareltje. Al snel wordt ons duidelijk dat alles wat we in deze week gepind hebben eigenlijk op een grote site te situeren is: 'chaos concept store' (onbetaalbare design kledij in een ultracool interieur), een prachtige boekenwinkel, een grote coworking space, Stamba Hotel (in 2019 op de lijst van de beste nieuwe hotels ter wereld) and last but not least het beroemde Rooms hotel. De eigenaar Temur Ugulava van de investeringsgroep Adjara, koopt op diverse locaties in Georgië oude industriële panden op en maakt er ultra hippe locaties van. Fabrika, de hostel waar wij logeren, is er één van. We zijn blij dat we er gewoon eens kunnen rondlopen want hier logeren is niet echt voor ons budget. De plek is bijzonder fotogeniek. Plots wordt Nico aangesproken door een van de vele strak geklede bewakingsagenten met de vraag om niet met zijn professionele camera te fotograferen. Wat wel mag is met je smartphone foto's nemen. Een vreemde vraag die we tot nog toe nooit gekregen hebben. Aan de overkant van de straat vind je Lolita. Dit was ook een van de vele pins die ik geplaatst had in mijn voorbereiding maar wat blijkt … ook dit behoort tot dezelfde groep. In het artikel dat ik gelezen had, stond vermeld dat het dezelfde architect als Rooms hotel was die voor de inrichting gezorgd had maar het gaat veel verder dan dit. We beginnen te beseffen dat de hele hipster scene van Tbilisi voor een groot deel een bijzonder goed gemarketeerde bubbel is. Op zich niks mis mee want door dergelijke impulsen van investerings groepen in een stad creëer je een nieuwe vibe maar het voelt toch op één of andere manier allemaal wat gekunsteld aan. Op het thuisfront hadden we krantenartikels en een uitgebreide reportage in Knack magazine gelezen over Tbilisi maar als je deze nu terug leest merk je dat het één grote marketingstunt is van de Adjara groep. Maar ach, we dompelen ons volledig onder in de hipstercultuur en gaan voor een lunch bij Lolita. Wat een heerlijke omgeving is dit! Het interieur is werkelijk volledig af en zo is ook de bediening en het eten. We laten het ons wel gevallen. Ik ben helemaal blij met mijn slaatje met rode biet, kikkererwten en die bijzondere yoghurt die ze hier altijd serveren. Ook van huisgemaakte limonade hebben ze zowel in Georgië als Armenië echt wel verstand. We kregen er bovendien twee flessen plat water met veel citroen gratis bij. In Armenië was dit niet echt een gewoonte, benieuwd of "free tap water" in Georgië wel gangbaar is. Wat we hier dan wel weer missen tegenover Yerevan zijn de talrijke waterfonteintjes die je in de stad vindt. We hebben er vandaag welgeteld twee gespot maar deze waren helaas niet zo mooi als in Yerevan. Na de lunch wandelen we verder langs Rustaveli Avenue en komen we aan het parlement. We zien er allerlei spandoeken en borden en zelfs een man die in een tentje voor het gebouw kampeert. De boodschappen staan ook in het Engels om duidelijk te maken aan heel de wereld dat Georgië niet zal zwichten onder de druk van Rusland. Op 20 juni waren hier straatprotesten die op gewelddadige manier door de politiediensten zijn neergeslagen. Een week later werd ook de "gay parade" op het laatste moment nog gecanceld. Voor velen zijn de minister van binnenlandse zaken en de eerste minister kop van jut. Onder vorige regeringen werd er net heel fel gestreefd naar grotere onafhankelijkheid van hun voormalige overheerser. Georgië lonkt enorm naar Europa en wil niks liever dan aansluiten bij de Europese unie. In het straatbeeld zie je dan ook -veel meer dan in Armenië- de Europese vlag wapperen. Via één van de vele voetgangerstunnels steken we de grote avenue over naar het park vlakbij de rivier. Op de grote vlooienmarkt kan je allerlei prullaria vinden. Plotseling horen we een luide knal en zien we een aantal jonge mannen lachen terwijl een oude man heel erg kwaad wordt. Het is heel duidelijk dat dit om een geweerschot ging. Kort nadien klonk nog een tweede schot. Toch wel een beetje beangstigend en iets wat we niet onmiddellijk verwacht hadden in de straten van Tbilisi. Ook al was het maar spielerei van jongeren. Op de vele foto's die je van Tbilisi ziet, staat meestal een zelfde brug centraal. Een hele futuristische constructie die gebouwd werd onder president Sjakashvili: "de brug van de vrede". Op onze eerste dag willen we deze toch ook nog even zien dus wandelen we verder langs het water in de richting van de oude stad. We houden halt voor een pipi stop in het administratieve centrum van Tbilisi. In een groot modern gebouw staan meer dan 80 loketten ter beschikking van de bevolking om hun documenten aan te vragen. Alleen al daarom is het de moeite om hier eens binnen te komen al is het voor ons vooral een praktische stop. Via een paar kleinere straatjes bereiken we uiteindelijk de brug vlak naast de "brug van de vrede". Onze aandacht wordt echter volledig getrokken naar een fototentoonstelling die we op de brug als bij toeval ontdekken. Bijzonder beklijvende foto's van allerlei situaties in de wereld. We lezen alle verhalen en krijgen echt kippenvel. Gelukkig vergeten we niet om ook eens naar de andere kant te kijken en de brug, waarvoor we gekomen zijn, te bewonderen. In één van de komende dagen gaan we met Sophie en Koen ongetwijfeld nog wel eens over de brug wandelen maar vandaag beslissen we om terug richting Fabrika te wandelen. Het is nog een half uurtje stappen en ondertussen is de temperatuur toch flink boven de 30 graden gestegen waardoor we met zijn allen verlangen naar een verfrissende douche. We checken opnieuw in en installeren ons in onze slaapzaal. Terwijl we op onze vrienden wachten drinken we een aperitiefje in de bar en spreek ik dit verslag in. Wat een luxe toch dat spraak toetsenbord. Me happy!
Hoewel we ons speciaal aan het raam van de bar gezet hadden om onze vrienden zeker te kunnen zien bij hun aankomst, moeten we hen toch op één of andere manier gemist hebben want plots staan ze voor ons neus. Hoe fijn is het om elkaar hier in Tbilisi opnieuw te ontmoeten. niemand van ons heeft zijn om nog echt de stad in te trekken dus blijven wij eten in de Fabrika straat. we gaan binnen in het enige restaurant waar er nog een taart voor 7 personen beschikbaar is en verdrinken wat in het gigantisch grote aanbod van de kaart. de bestelling en het eten blijft wat klungelig want de Mexicaanse aardappel die Witse en ik besteld hadden bleken slechts een paar stukjes -weliswaar heel lekkere aardappel- te zijn in een dipsausje. Ook voor de drank was het soms heel erg lang wachten we zijn samen en genieten ervan! Nog een afsluitend dessertje op een terras en één van de andere zaakjes en dan gaan we slapen. Morgen gaan we op ontdekking in de oude stad van Tbilisi.
Comments