Een hippo op je campsite, het is eens iets anders!
- Inge Dubois
- 16 aug 2017
- 4 minuten om te lezen
Woensdag 16 augustus 2017
Heel veel jungle geluiden deze nacht. Sommige konden we écht niet thuis brengen maar het waren mogelijks apen die schreeuwden. We hebben de wekker om 6u45 gezet om tegen 8u te kunnen vertrekken. We hebben nog een afwas staan van gisterenavond dus halen we het gasvuur uit en warmen wat water op om de afwas te doen. De motorkap dient als aanrecht, werkt écht perfect. Terwijl Koen en ik afwassen, maken de kinderen zich klaar, maakt Nico nog een spanbandje vast aan de losgekomen batterijkabel en maakt Sophie het ontbijt. Yoghurt met havermout en honing. Het lijkt wel thuis! De nescafé met opgewarmde melk zorgt voor een hoera-stemming. We willen graag tegen de middag in Murchison River Lodge zijn waar we deze avond gaan kamperen. We bellen alvast even met de receptie om een boottocht naar de watervallen te regelen.
De weg langs Lake Albert is één van de mooiste die je in Oeganda kan doen. De omgeving is prachtig. Uiteraard ook hier weer het ene dorpje na het andere. We hebben de indruk dat de mensen hier écht nog armer zijn. Ze wonen nog meer in hutjes. Ze lijken ons bovendien nog vriendelijker dan de mensen die langs de hoofdwegen wonen. Werkelijk iedereen zwaait naar ons, op een uitzondering na. De weg is bij momenten écht ok (rode zandweg) maar soms heb je wel stukken waar je nauwelijks door kan omdat er heel diepe kloven zijn. Het is uiteindelijk bijna middag als we in Murchison River Lodge arriveren. De receptioniste is geweldig. Ze is ons duidelijk verwachtende en reageert heel meedenkend en pro-actief. Wat een verademing! Dit zet meteen de toon voor heel ons verblijf hier. Je kan dit alleen maar omschrijven als top-service op een prachtige locatie langs de Nijl. Als je in het restaurant en de lounge-ruimte zit kijk je uit over de Nijl. Hippos spelen in het water. Tonen af en toe hun grootse bek of grommen eens diep. Wat een zicht! De Nijl is hier breed en heel groen. Het is jammer dat we hier niet langer kunnen blijven. Na een heerlijke lunch, rijden we met de auto naar de gate waar we onze permits kopen. Deze zijn voor 24u geldig dus moeten we morgen om 14u terug uit het park zijn. Een beetje voorbij de gate kunnen we aan boord van een gammel bootje voor een tochtje op de Nijl tot bij de Murchison Falls. De waterval die veroorzaakt wordt doordat de Nijl vanop een paar tientallen meters door een smalle kloof naar beneden stort. We wilden eerst de wandeling naar de top maken maar dat gaat niet omdat je dan iemand nodig hebt die je met de auto kan komen ophalen. De meeste toeristen zijn hier met een touroperator of een private guide/driver en krijgen dit geregeld. Voor ons lukt dit niet. Achteraf bekeken was dit niet zo erg want het begon net flink te regenen toen ons bootje de wandelaars afzette aan hun vertrekpunt. Er zijn uiteraard weer NIJLpaarden op de NIJL en drinken ook een NILE beer … het is een amusante boottocht met ons zevenen. We raken nog aan de praat met twee Ierse dokters die hier een paar weken zijn om te werken rond sterfte in het kraambed (wat in Oeganda een groot probleem is). Interessante mensen. We zien ook een heel oude giraf. De leeftijd kan je niet precies weten maar door de heel donkere huid (bijna geen gele vlekken meer) weet je wel dat ze heel oud is. Olifanten staan te grazen langs de zijkant en we spotten talrijke mooie vogels. De watervallen zelf zijn best mooi maar ik denk dat we nooit meer écht zwaar onder de indruk van een waterval zullen zijn sinds we IJsland gezien hebben. Als we aanmeren wordt onze aandacht getrokken door een grote wereldbol waar je kan aan draaien. We amuseren ons met het bepalen van onze volgende gemeenschappelijke reis … wie weet! Let’s hope!
Na de boottocht gaan we terug naar de campiste waar we onze tent opzetten en sito presto onze bikini aantrekken voor een heerlijke duik in het zwembad … wat een locatie. Ook hier terug zicht op de Nijl. Witse, Kato en Fé amuseren zich anderhalf uur in het water. Voor ons volstaat een zwemmetje en daarna een heerlijke propere douchte. Hé hé hé, wat kan dat deugd doen. Het is lang geleden dat we met ons zevenen nog eens collectief proper geweest zijn! Aan het zwembad heb je ook Wifi dus stuur ik nog eens een paar dagverslagen door. Mogelijks zal dit de laatste keer zijn want de komende dagen beloven heel basic te zijn. We zien wel. Ook de electronica wordt opgeladen zodat we dit in Namwendwa niet -onmiddellijk- moeten vragen. Om 20u gaan we aan tafel voor ons avondeten: aubergine met tomaat en mozarella (klein maar fijn), kip met rijst en groenten (top) en een lekkere muffin als dessert. We drinken nog een glaasje rode wijn en blijven verwonderd over de schoonheid van deze lodge en haar omgeving. Als we ontdekken dat we vandaag allebei in de auto tegen onze gezinnen gezegd hebben dat het toch wel ontzettend fijn is om zo samen op reis te gaan en dat er niet zo heel veel vrienden zijn met wie je een dergelijke intense, gevarieerde, flexibele, soms veeleisende, soms heel basic reis zou kunnen maken, klinken we nog eens op de vriendschap! Om vanuit de lodge naar de campiste te wandelen krijgen we een ranger mee. Beetje vreemd want er staan overal langs de weg grote kaarsen of petroleumlampen. Als we hem vragen waarom dit zo is, krijgen we te horen dat hippo’s regelmatig aan land komen tijdens de nacht. Ze willen grazen op de site van de lodge en de campsite. Ook in het toilet hangt een hele uitleg wat je best doet (en niet doet) als je een hippo voor je hebt … eerst zitten we er nog wat mee te lachen maar we beseffen toch ook wel dat het menens is. Als we nog maar goed en wel in bed liggen, horen we het gegrom en gebrul al. Yeah right. Benieuwd naar morgen!
コメント