One who drinks from the river of love, won’t die thirsty in the desert of loneliness

Fé en Don

Fort Portal

Private campingspot in Kibale

Bonfire with the guitar

Zondag 13 augustus

Een trouwfeest met stevige beats verderop in het dorp heeft ons deels uit onze slaap gehouden. Van de apen zelf hebben we niet echt last gehad tijdens de nacht. ’s Morgens zijn ze wel terug van de partij in de bomen voor en achter ons. We eten een pannenkoek met banaan als ontbijt en krijgen daarbij heerlijke milde (bijna zoete) Oegandese koffie. De kinderen spelen met Don. Zijn gekir is hilarisch. Ze maken samen een mooi insectenhotel. Wij ruimen de tent op en maken ons klaar om te vertrekken. Het vertrek hier valt ons zwaar. Dit is zo’n mooie plaats met zo’n hartelijke mensen. Voor 35 euro hebben we hier met z’n drieën geslapen, avondeten en ontbijt gegeten. Bovendien hadden ze nog bijna-warm water én elektriciteit. Maar los van dit alles is de omgeving geweldig en de mensen prachtig. En uiteraard moeten we ook afscheid nemen van de colobus apen.

Omdat het zondag is en we gehoord hebben dat er een katholieke dienst is in de kerk vlakbij de campiste stoppen we daar even. We zijn van harte welkom. De dienst is net gedaan maar ze beginnen direct aan een tweede dienst. Ze zijn super blij met onze komst. Wij leggen uit dat we maar een klein deeltje willen blijven. De structuur van een kerkdienst bij ons is heel gelijkaardig maar de gezangen, het geklap én het bewegen van de mensen is hier veel leuker. Een belevenis op zich. De titel van dit artikel komt van een wijze dame die bijzonder goed Engels sprak en blij was om met ons een praatje te maken. We hebben hier al veel mooie mensen ontmoet, inside and outside.

Het is bijna 11u als we uiteindelijk de kerk verlaten en richting Fort Portal rijden. De stad zelf stelt niet zoveel voor maar het is wel één van de rijkste steden van Oeganda. Alleen al daarvoor moet je er eens geweest zijn. Het verschil met de rest van het land is groot. We parkeren onze auto bij een restaurant met bewaker op de parking. Vlakbij is de overdekte markt waar we eens doorwandelen. Witse koopt er een truitje van het nationale voetbalteam van Oeganda (zelfde kleuren als België trouwens). Na de markt zetten we ons op terras van het restaurant voor een lunch. Omdat we vanavond eens zelf gaan koken op de campiste, eten we hier een pizza. In Oeganda moet je altijd heel veel tijd hebben als je iets bestelt. Ook hier is dat niet anders. Het duurt meer dan een uur voor ons eten op tafel staat. In tussentijd snuisteren we wat rond in een craftworkshop naast het restaurant. Fé krijgt een zomer-armbandje in de Oegandese kleuren, Kato koopt een zebramasker. Na de lunch rijden we naar Kibale National Forrest. Een tiental bavianen verwelkomen ons langs de grote weg. Bij de gate regelen we eerst onze chimp perrmits. Deze hadden we in België al gereserveerd en betaald (help! 1560 euro voor 7 personen) en dus willen we hier zeker zijn dat alles ok is. De dame in kwestie is heel traag in haar spreken maar bevestigt ons wel dat we morgen mee kunnen op de habituation day. Het leuke is dat we een gids voor onze eigen groep zullen hebben! Om 6u30 worden we verwacht! Geweldig. Dit is iets waar we al heel lang naar uitkijken. Op wandelafstand van de start van de chimp trekking ligt Primate Lodge waar we op de campiste verblijven. We zijn de enige gasten die kamperen en krijgen een heel grasveld voor ons alleen. Dit ligt weliswaar op een paar honderd meter van de lodge maar het heeft zeker ook zijn charme. Ze regelen dat we -koud- water hebben in de douches op het grasveld en ze brengen ons een bidon met water om te koken. Na het opzetten van de tenten, wandelen we naar de lodge waar we eerst onze WiFi zullen consumeren. Deze gaat bijzonder vlot dus het opladen van mijn reisverslagen is in minder dan een uur geregeld. Fijn! We drinken een Nile en geven onze was af. Rond 18u gaan we terug naar de campiste waar we met wat improvisatie en kookkunsten een lekkere spaghettisaus maken met groenten uit blik, tomatenpuree en gepelde tomaten met véél peper en zout en oregano. Het smaakt. Niet in het minst omdat we hier zijn, buiten zijn en samen rond het kampvuur zitten. Fé en Witse en Kato hebben hout gesprokkeld en klein gemaakt zodat we de avond kunnen afsluiten met een prachtig vuur. Het houdt tegelijkertijd de wilde beesten op een afstand want de bavianen hoor je regelmatig roepen door de jungle. Soms is het tot krijsen toe wanneer ze ruzie maken. Op het moment dat de zon ondergaat beginnen de cicades met een bijna oorverdovend concert. Gelukkig houdt dit op zodra het donker is. Ik voel me plakkerig en neem nog een koude douche in de openlucht met mijn koplamp … dit zijn de momenten waar je het ook voor doet ook al heb je geen of nauwelijks comfort. Koen haalt zijn gitaar uit en we bewonderen de sterrenhemel terwijl Witse en Fé onze vuurwakers zijn. Rond 21u gaan we slapen. Morgen vroeg dag. De verwachtingen zijn best hoog. Benieuwd of ze ingelost zullen worden.