Stars and stripes

Campsite Lake Mburo

De eerste zebra's

lunch!

de eerste giraffen

bush showers

7 augustus 2017

Wekker iets voor zeven uur. De Afrikaanse savanne oogt prachtig: een laagje mist, uitgestrekte views en het geluid van vogels overal. Nu en dan hoor je een eland brullen. Het ontbijt is overvloedig: pancakes, toast, ei, vers fruit, … allemaal heerlijk. We nemen wat de tijd om onze auto’s te organiseren en moeten al een eerste keer onze band vervangen. Yeah right. Gisteren leek het al alsof de band wat plat was, deze morgen is het duidelijk. De mannen van de campsite zijn er als de kippen bij om een handje te helpen. In een mum van tijd is de klus geklaard. Ondertussen bel ik Bram, de countrymanager van onze autoverhuurmaatschappij om het probleem te melden. Na 5 minuten gesprek in het Engels, check ik toch even of hij geen Nederlands praat … ja dus. Enfin, met de reserveband kunnen we vandaag verder en dan gaan we morgen stoppen in een tankstation om de band te laten herstellen op kosten van Roadtrip Uganda. Case closed. We geven onze helpers 5 dollar en ze zijn in de wolken met deze royale fooi. Rond 10u vertrekken we naar Lake Mburo National Park. Aan de ingang van het park wordt duidelijk hoe het nu zit met de fees: 40 dollar per volwassene, 20 dollar per kind (-15 jaar) en dan nog 30000 Ugandese shilling per auto (ongeveer 8,5 dollar). Lake Mburo NP is met zijn 270 vierkante km het kleinste park van Oeganda. Het is bovendien de enige plaats waar je kans hebt om zebra’s en impala’s te zien (vreemd genoeg want in Namibië waren dit de twee diersoorten die we het meest gezien hebben!). Nog typisch voor dit park zijn de grote eland antilopes. Het duurt écht niet lang voor we elk van deze diersoorten spotten. En oooh wat is een zebra toch geweldig en wat blijft het intrigeren waarom moeder natuur dit beest zwart en witte strepen heeft gegeven waardoor je ze van uren in de wind kan spotten! Nico heeft opnieuw met zijn oude garmin gps, detailkaarten opgeladen (net zoals de vorige keer in Afrika) en dit werkt prima. We kunnen al snel “off the beaten track” en via minder bereden routes door het landschap cruisen. Naast zebra’s, impala’s en elanden, spotten we ook bavianen en andere aapsoorten, een prachtige sea-eagle en helemaal op het einde van de dag onze eerste giraffen. Gezien er maar 11 vrouwtje en 4 mannetjes meer in het park zijn, hebben we zowat de helft van de populatie gezien. En wat blijven ook dit toch heerlijk elegante dames!

Lunchen doen we in het enige restcamp in het park, vlakbij het meer. We installeren onze campingstoeltjes op een veilige afstand van het water en genieten van slecht brood met lekkere sardientjes, betere pindakaas dan in België, Nutella (helaas, niks anders te vinden hier) en als toetje twee grote potten yoghurt die we met z’n zevenen uitlepelen terwijl we de Oegandese honing roemen. Ons vredig tafereel wordt verstoord door Nelly, het nijlpaard dat plots van zich laat horen met een luide brul. Het zo vredige meer toont zich van zijn wilde kant. Nelly blijkt niet alleen te zijn, ook haar vriendinnen komen soms eens naar het oppervlak om een luchtje te scheppen. Initieel was het plan om een boottocht te maken op het meer maar de boot van 13u bleek volzet. Beetje vreemd want we zagen niet echt veel andere auto’s, een paar lege boten en vooral veel lachende niet-werkende Afrikanen. Ach, no worries. We krijgen deze kans nog. Bovendien krijgen we een uur of twee cadeau in onze restcamp waardoor we met z’n allen een beetje kunnen chillen, spelletje spelen, dagboek schrijven, biertje drinken, gitaar spelen (dankjewel Koen, het is absoluut geweldig dat die gitaar mee is (en jij ook :-)) of een douche nemen. Het water van de douche heeft een hele dag kunnen opwarmen in een grote zwarte ton waardoor de ijzige kou van deze ochtend veranderd is in “gewoon, acceptabel koud”. Als je het rode zand, het zweet en de dag van je af wil spoelen is dit meer dan een luxe! Bovendien word je instant-gelukkig van een douche in openlucht met brullende elanden op de achtergrond. Hiervoor alleen al hou ik zo ontzettend van Afrika. Om 18u worden we aan tafel verwacht voor alweer een voortreffelijk diner: pompoensoep, viscurry met rijst (we hebben hier al meer rijst gegeten dan in Azië) en als dessert volkoren bananencake met ananas. En dan te weten dat je hier zo’n 8 euro voor betaalt. Aanrader!

Iets na zevenen melden we ons opnieuw aan de gate van het park voor onze nachtsafari. 30 dollar pp is niet goedkoop maar Lake Mburo is enige plek in Oeganda waar je dit kan doen en dan ook kans hebt op het zien van luipaarden. We gaan ervoor! William is onze gids. Een bijzonder aangename man met grote kennis over de lokale fauna en flora. William legt ons uit wat het nut is van de zwart-witte strepen van de zebra: het dier heeft eigenlijk een witte vacht (afkomstig van een kruising tussen paard en ezel) met zwarte strepen. Bij geboorte zijn de strepen bruin. Ze worden donkerder naarmate ze ouder worden. Elke zebra heeft ook een uniek patroon. Een jong herkent zijn moeder aan de strepen. Het grootste voordeel van de strepen is dat ze de warmte reflecteren. Daar waar andere dieren zich schuil houden onder bomen op het heetst van de dag, kunnen zebra’s gewoon blijven staan en grazen. Ze hebben ook geen modder of water nodig om zich af te koelen. Interessant! We zien schattige bush babies (iets groter dan een kat, ze hangen in bomen en hebben gigantisch grote ronde ogen), alle dieren die we ook tijdens de dag gespot hebben behalve de giraffen, mongooses (zwarte en witte) en een soort Afrikaans nachtkonijn. Helaas geen luipaarden. Er zitten er een 25-tal in het park maar vermits het solitaire beesten zijn, zijn ze lastig om te spotten. De game-drive was leuk omdat het iets was wat we nog nooit gedaan hebben en ook niet dikwijls de kans toe krijgen maar de kers op de taart ontbrak uiteraard wel. De sterren schitteren aan het Afrikaanse hemel, de maan straalt in haar volle glorie en de dierengeluiden maken het af. Love it. Net buiten het park zien we nog hoe zebra’s achterna gezeten worden door een hyena. We ronden de avond af met een portie slappe lach als we weer in onze tent liggen en iedereen zijn plekje probeert te veroveren op de 180 cm die we moeten delen. Een fijne dag!