Liever snel naar de hel dan traag naar de hemel... (of toch niet?)

20160705-_DSC2634

20160705-_DSC2643

20160705-_DSC2684

20160705-_DSC2716

20160705-_DSC2757

Allemaal heerlijk diep geslapen. We sorteren de was en geven deze af in het hotel. De hitte eist zijn tol in het aantrekken van frisse kleren. Benieuwd naar het ontbijtbuffet. En ja hoor: porridge!! Me happy … alleen … ze geven er hier pijpajuintjes en kippenreepjes bij om je havermout te pimpen! Qué? Toch even proberen maar zoals ik al dacht: de havermoutpap is gezouten. Nee dankjewel dus. Ik beperk me tot de papaja, ananas en watermeloen met yoghurt en een pancake. Fé is de eerste van ons drie die rijst eet als ontbijt.

Vandaag willen we naar Buddha Park zo’n 20 km ten zuiden van Vientiane. We nemen bus 14 aan de Central bus station. Voor een halve euro per persoon mogen we mee met een nette bus (en volgens Nico een prima buschauffeur) voor een tochtje van zo’n 45 minuten. We passeren rijstvelden en een aantal dorpen. Het is ruim 11u als we aankomen in Buddha Park. Tientallen beelden uit beton geïnspireerd op het Boeddhisme maar minstens zoveel op het Hindoeïsme, neergezet in een grote tuin. De kunstenaar in kwestie is in de jaren zeventig in onmin gevallen van de Laotiaanse regering en uitgeweken naar Thailand waar hij aan de overkant van de Mekong ook zo’n Buddhapark is beginnen bouwen. Vanop de Laos-kant kan je de hoogste pagode van de Thaise versie zien. De beelden zijn mooi en intrigerend, hier en daar echte pareltjes. Wat echter het meeste opvalt is de reusachtige pompoen nabij de ingang van het park: je kan via de mond van een monster in de pompoen waar er drie verdiepingen zijn die je telkens met een onmogelijk kleine, nauwe trap kan bereiken. Ze staan voor de hel, aarde en hemel. Ik moet zeggen dat het boven in de hemel wel het aangenaamste was : je had er namelijk een prachtig zicht op heel het park en kon genieten van een koel briesje. Wat is het weer héét vandaag! Na ons als een slangenmens weer langsheen de trappen gewurmd te hebben, wandelen we richting Mekong waar we onder een shelter met grote ventilators kunnen genieten van een lekkere maaltijd met zicht op de rivier. Een gigantisch bord gewokte frisse groenten wordt mijn deel. Me happy. We maken vandaag ook kennis met de Laotiaanse toiletten … een mix tussen een Europees en Frans toilet: geen idee hoe zij het doen maar voor ons écht niet evident want te laag, te ver achteruit, geen automatische spoeling maar met een kan doorspoelen en meestal ook geen toiletpapier. Men weze gewaarschuwd. In ons hotel en in „westerse” restaurants vind je gelukkig wel „normale” toiletten. We nemen nog wat fotootjes en zijn precies op tijd voor de bus. Perfecte timing want er vallen dikke druppels uit de zwoele lucht. Tijdens de bustocht hebben we een kwartiertje regen. We passeren de „friendship-bridge” tussen Laos en Thailand, één van de bekendste grensovergangen tussen beide landen. Terug in Vientiane wandelen we naar het enige katholieke kerkje van de stad, het blijkt gesloten. We passeren de gigantische gebouwen van de Franse ambassade en lopen richting Pataxai, de Laotiaanse versie van de Arc De Triomphe. Het is echter véél te heet en bovendien hadden we gisteren gehoord dat je na 16u niet meer op het gebouw kon. We onderhandelen met een tuktuk-driver en zitten samen met hem en de uitlaatgassen vast in de avondspits van Vientiane. We komen gelukkig wel nog op tijd aan de Pataxai. Het uitzicht vanop de tweede verdieping is prachtig en héél treffend gelijk met de Champs Elysee (maar dan zonder winkels van Prada en Louis Vuitton). Fé en ik kopen een handwaaiertje. Alles kan maar helpen om wat af te koelen. Mijn lichaam wordt op proef gesteld in deze hitte: altijd zweten, dikke enkels en gezwollen voeten en onmogelijk om mijn trouwring nog aan te krijgen. Maar ach, deze kleine kwaaltjes nemen we er graag bij. Een volgende tuktuk brengt ons naar het Presidentieel Paleis (waar de president ons vanop een gigantische foto groet). Hier recht tegenover is er een oud Boedistenklooster met een gaanderij waar er meer dan 2000 Buddha-Beelden uitgestald staan. Dat is op zich al mooi maar de tempel zelf is van een nog grotere waarde: prachtige muurtekeningen en een indrukwekkend plafond (gebaseerd op een Chateau aan de Loire) maken het tot beschermd erfgoed. De muurtekeningen zijn echter door de vochtigheid en zoutafzetting zwaar beschadigd. Men heeft twee jaar onderzoek verricht hoe ze gered zouden kunnen worden. Sinds 2014 is een restauratie-team onder leiding van Duitsers begonnen met de minuscule maar broodnodige restauratie. Knap! Aan de overkant van de tempel is er een museum. We kunnen gewoon binnen wandelen en eerst nog naar toilet gaan. Toen ik de dame aan de receptie vroeg of er toiletpapier was antwoordde ze kortaf „no”. Toen hoorde ik haar collega’s iets tegen haar zeggen en vervolgens haalde ze een rol uit haar lade … serieus! Enfin, na ons toiletbezoek bleek het museum te sluiten. Niks aan te doen. Eigenlijk zijn we ook „rond” hier in Vientiane. Het is écht niet groot. We wandelen terug naar huis en vergapen ons aan de kleurrijke maar toch best vuile stad met z’n talloze winkeltjes en kraampjes. Op de terugweg zien we nog een scooter die onder een auto terecht is gekomen. In plaats van de gevarendriehoek te zetten, trekken ze hier een grote tak van de bomen en leggen ze die op straat. Het is bijna niet te geloven dat dit nog maar het eerste ongeluk was dat we zagen in 4 dagen Azië. Het zijn zotten zijn het in het verkeer. Allemaal! Met drie op een scooter, baby in het midden, heel vaak zonder helm of in amazone-zit, … ondanks de campagne van de overheid overal om „helmets" te dragen. We kijken even maar stappen dan toch maar door. Een duik in ons zwembad zal ongelofelijk deugd doen. Fé had al heel de dag last van haar oor. In de late namiddag is er water uitgelopen en is de druk weg. Ik adviseer haar om toch niet onder water te gaan vandaag tot het gaatje wat dichtgegroeid is. Best wel ontgoochelend voor een waterrat als haar maar niks aan te doen. Liever dat dan een oorontsteking hier in Laos. We maken onze rugzakken klaar voor onze reis van morgen naar Vang Vien en vertrekken iets na acht op zoek naar een leuk restaurant. Aan horeca geen gebrek hier trouwens: van heel goedkoop lokaal tot duur internationaal. We hadden gisteren tijdens onze avondwandeling een prachtig Japans restaurant gezien. We gaan toch even de kaart bekijken … wie weet is het betaalbaar. Een mooi menu voor 60 euro per persoon, goedkoper dan in België maar voor Laos en voor ons reisbudget toch een te grote hap. We kiezen uiteindelijk voor een lounge-restaurant op het ronde plein waar er live muziek is. Heb ik al gezegd dat ze hier in Laos heel erg houden van zeemzoete muziek in de stijl van „knuffelrock”? Je zou écht beginnen te verlangen naar een paar stevige gitaren. Overal hoor je trouwens Adèle-covers in de meest verschrikkelijke versies. Bij het restaurant stoppen ze ons een cocktail-kaart in de hand en wij laten ons verleiden. Nico gaat voor een multicolor cocktail, ik hou het bij een mojito en Fé krijgt een mooie mocktail. Er heerst een heel fijne sfeer. Het is uiteraard warm (zal ik hier eigenlijk ooit mijn jasje nodig hebben?) maar minder vochtig dan gisterenavond. Toen we een spuitwater wilden bestellen bij onze pizza, begreep de serveerster onze vraag niet zo goed. Je merkt dat ze het niet begrijpen maar toch zeggen ze altijd „yes”. Resultaat was dat ze kwam aandraven met drie kleine flesjes plat water. Nog eens duidelijk gemaakt dat we water met „phsssst” willen. Haar „kip” (=lokale munt hier) leek te vallen. Na 15 minuten komt ze terug met drie glazen vol met ijsblokken. Damn, geen gesloten flesje dus en bovendien zoveel ijsblokken! Ik haal het ijs uit mijn glas (waardoor er maar de helft van overblijft). Ze ziet ons bezig en komt ons glas terughalen om bij te vullen. We drinken het dan maar op en hopen dat we morgen geen buikloop zullen hebben. Ik onderga nog een uurtje „lachen met mama” door mijn twee Verheyens, we eten nog een „baked Alaska”: soort merengue-taart opgevuld met ijs (zoet maar lekker) en wandelen terug naar huis. Nog even samen de foto-oogst van de dag bekijken en dan bedtijd!