Over een Hollander waar je niet van gesjareld bent …

20160702-_DSC2212-2

20160702-_DSC2222-2

20160702-_DSC2291-2

Half verdwaasd landen we in Bangkok, tien minuten vroeger dan voorzien. Het was een heel goeie vlucht maar slapen in een vliegtuig is voor ons drie een onmogelijke zaak. We regelen ons visum, nemen de bagage van de band, pinnen onze eerste bath en regelen een taxi naar het stadscentrum. Ligt het aan het ochtendlijke uur of aan de grijze lucht met regen, feit is dat onze chauffeur niet veel van zegs is. Ach, misschien maar goed ook. Wij ook niet echt. Voor onze eerste twee nachten hebben we een comfortabel hotel geboekt in hartje Bangkok: Nouvo City Hotel. Ons hartje springt op als we vernemen dat de kamer al klaar is. Binnen de paar minuten liggen we alledrie in een diepe slaap. Al een geluk dat ik de wekker gezet had. Het hotel heeft een openluchtzwembad op het dak. Het is ondertussen gestopt met regenen en bloedheet. Snel een duik nemen en dan op zoek naar een lunch en transport want iets voor 13u worden we verwacht bij Co Van Kessel voor een „off the beaten track” fietstocht doorheen Bangkok. Het restaurant aan de overkant van ons hotel serveert een pad thai met een „Leo” (Thais bier) voor 100 bath (ongeveer 2,5 Euro): perfect!

De fietstochten van Co Van Kessel waren ons via verschillende bronnen aangeraden. Het leek ons bovendien ideaal om mee van start te gaan want waar begin je in godsnaam in zo’n wereldstad als je hoop en al maar 36 uur hebt? We hadden de 5-uur durende fietstocht dan ook vorige week al gereserveerd en maar best ook. We zijn duidelijk niet alleen en het valt op dat er veel Vlaams en Nederlands gesproken wordt. Die Co heeft in 30 jaar tijd een aardig zaakje op poten gezet hier in Bangkok. Maar hé … what’s the problem? Het is allemaal prima georganiseerd en er hangt een leuke sfeer. We zijn met zo’n 15 personen in onze groep en twee begeleiders: Peace & Earn (no kidding!).

Onze knalgele oerhollandse bikes waarmee je mooi rechtop moet fietsen vallen op in het straatbeeld. Zeker als je weet dat ons eerste uur ons door piepkleine steegjes met nog kleinere huizen of veeleer barakken bracht. Onze mond valt open: hier zouden we ons nooit zelf tussen begeven. Mensen wonen op straat en proberen te overleven van een handeltje in ongeveer alles wat je je kan bedenken. We proberen dit vast te leggen in beeld of woord maar dit is een onmogelijke zaak. Zoveel impressies, zoveel details, zoveel schoonheid in de lelijkheid. Uiteindelijk komen we op een pleintje vanwaar we de skyline van Bangkok kunnen zien. Voor het eerst toont de Menam (in het Thais: Mae nam Chao Phraya) zich aan ons: dé grote rivier die door heel Bangkok slingert en écht wel de levensader van deze stad is. Van grote toeristenboten tot piepkleine vissersbootjes, écht iedereen probeert een graantje mee te pikken van wat de rivier te bieden heeft. Na een bezoekje aan de grootste bloemen- & groentenmarkt van Bangkok (we fietsen er doorheen!) nemen we één van die prachtig gekleurde longtail-boten. De motor van dit type boot hangt met een lange staart (tail) achteraan in het water. Het zorgt ervoor dat we best wel aan een flinke snelheid (soms, maar soms ook weer niet omwille van file op het water) over de rivier scheuren. We zien hier en daar een mooie villa maar het merendeel van de rivierbewoners zijn vissers die schamele paalwoningen hebben opgetrokken met materiaal dat ze gevonden hebben. Ze gebruiken de rivier als voedselbron (veel katvis die gevoed wordt met oud brood), als wasmachine, als speelplek, als verkooppunt (drijvende markten), … In dit weer is het heerlijk om op het water te vertoeven en het Venetië van het Oosten te bewonderen. We meren aan bij de drijvende markten. Hoofdzakelijk vrouwen drijven hier handel vanop hun bootje. Overal waar je kijkt zie eten, soms bekende dingen maar heel vaak onbekende intrigerende dingen (zoals kleine slangetjes om op te eten). We geven onze ogen de kost. Vanaf hier gaat onze fietstocht verder over kleine speciaal aangelegde fietswegen met links en rechts van je bananenplantages in het water. We zijn zo’n 30 km uit het stadscentrum verwijderd en dit lijkt al een hele andere wereld. Het fietsen vraagt best wat behendigheid. De minimumleeftijd voor deze tocht is 12 jaar en dat is écht een minimum als je het ons vraagt. Fé kan het heel goed maar is dan ook een ervaren fietser. Toch scheelt het niet veel of ze had een bocht gemist. Ik wil nu even niet denken aan wat het resultaat hiervan zou kunnen geweest zijn. Onderweg zien we nog een reuze-varaan die zich tegoed doet aan het afval langs de rivier. Na het fietsen door de plantages keren we terug met de boot (door de sluis!) en krijgen we nog een lekkere Thaise maaltijd voorgeschoteld. Perfecte timing want de eerste dikke druppels vallen uit de lucht. Al bij al zal het niet veel regenen. Dit was een absolute aanrader voor wie het échte Bangkok beter wil leren kennen. We nemen de tuktuk terug naar het hotel. Op zich moet je dit eens gedaan hebben maar erg gezond is het niet in de uitlaatgassen van de duizenden auto’s. De vermoeidheid begint zich nu toch wat te manifesteren. We nemen een duik in ons zwembad met zicht op de skyline van Bangkok. Hé hé heerlijk! Aan de overkant van het hotel zijn een paar massagesalons. Fé en ik gaan voor een uur Thaise massage. De combinatie van acupressuur en yoga-oefeningen doet ons weer helemaal opleven. Nu alle blokkades weggewerkt zijn, wacht alleen nog een goeie nachtrust.